ऋग्वेदः सूक्तं १.१३९

अस्तु शरौषट पुरो अग्नीं धिया दध आ नु तच छर्धो दिव्यं वर्णीमह इन्द्रवायू वर्णीमहे । यद ध कराणा विवस्वति नाभा संदायि नव्यसी । अध पर सू न उप यन्तु धीतयो देवां अछा न धीतयः ॥ यद ध तयन मित्रावरुणाव रताद अध्य आददाथे अन्र्तं सवेन मन्युना दक्षस्य सवेन मन्युना । युवोर इत्थाधि सद्मस्व अपश्याम हिरण्ययम ॥ धीभिश चन मनसा सवेभिर अक्षभिः सोमस्य सवेभिर अक्षभिः ॥ युवां सतोमेभिर देवयन्तो अश्विनाश्रावयन्त इव शलोकम आयवो युवां हव्याभ्य आयवः । युवोर विश्वा अधि शरियः पर्क्षश च विश्ववेदसा । परुषायन्ते वाम पवयो हिरण्यये रथे दस्रा हिरण्यये ॥ अचेति दस्रा वय नाकम रण्वथो युञ्जते वां रथयुजो दिविष्टिष्व अध्वस्मानो दिविष्टिषु । अधि वां सथाम वन्धुरे रथे दस्रा हिरण्यये । पथेव यन्ताव अनुशासता रजो ऽञजसा शासता रजः ॥ शचीभिर नः शचीवसू दिवा नक्तं दशस्यतम । मा वां रातिर उप दसत कदा चनास्मद रातिः कदा चन ॥ वर्षन्न इन्द्र वर्षपाणास इन्दव इमे सुता अद्रिषुतास उद्भिदस तुभ्यं सुतास उद्भिदः । ते तवा मन्दन्तु दावने महे चित्राय राधसे । गीर्भिर गिर्वाह सतवमान आ गहि सुम्र्ळीको न आ गहि ॥ ओ षू णो अग्ने शर्णुहि तवम ईळितो देवेभ्यो बरवसि यज्ञियेभ्यो राजभ्यो यज्ञियेभ्यः । यद ध तयाम अङगिरोभ्यो धेनुं देवा अदत्तन । वि तां दुह्रे अर्यमा कर्तरी सचां एष तां वेद मे सचा ॥ मो षु वो अस्मद अभि तानि पौंस्या सना भूवन दयुम्नानि मोत जारिषुर अस्मत पुरोत जारिषुः । यद वश चित्रं युगे-युगे नव्यं घोषाद अमर्त्यम । अस्मासु तन मरुतो यच च दुष्टरं दिध्र्ता यच च दुष्टरम ॥ दध्यङ ह मे जनुषम पूर्वो अङगिराः परियमेधः कण्वो अत्रिर मनुर विदुस ते मे पूर्वे मनुर विदुः । तेषां देवेष्व आयतिर अस्माकं तेषु नाभयः । तेषाम पदेन मह्य आ नमे गिरेन्द्राग्नी आ नमे गिरा ॥ होता यक्षद वनिनो वन्त वार्यम बर्हस्पतिर यजति वेन उक्षभिः पुरुवारेभिर उक्षभिः । जग्र्भ्मा दूरादिशं शलोकम अद्रेर अध तमना । अधारयद अररिन्दानि सुक्रतुः पुरू सद्मानि सुक्रतुः ॥ ये देवासो दिव्य एकादश सथ पर्थिव्याम अध्य एकादश सथ । अप्सुक्षितो महिनैकादश सथ ते देवासो यज्ञम इमं जुषध्वम ॥