ऋग्वेदः सूक्तं १.११९

आ वां रथं पुरुमायं मनोजुवं जीराश्वं यज्ञियं जीवसे हुवे । सहस्रकेतुं वनिनं शतद्वसुं शरुष्टीवानं वरिवोधामभि परयः ॥ ऊर्ध्वा धीतिः परत्यस्य परयामन्यधायि शस्मन समयन्त आ दिशः । सवदामि घर्मं परति यन्त्यूतय आ वामूर्जानी रथमश्विनारुहत ॥ सं यन मिथः पस्प्र्धानासो अग्मत शुभे मखा अमिता जायवो रणे । युवोरह परवणे चेकिते रथो यदश्विना वहथः सूरिमा वरम ॥ युवं भुज्युं भुरमाणं विभिर्गतं सवयुक्तिभिर्निवहन्ता पित्र्भ्य आ । यासिष्टं वर्तिर्व्र्षणा विजेन्यं दिवोदासाय महि चेति वामवः ॥ युवोरश्विना वपुषे युवायुजं रथं वाणी येमतुरस्य शर्ध्यम । आ वां पतित्वं सख्याय जग्मुषी योषाव्र्णीतजेन्या युवां पती ॥ युवं रेभं परिषूतेरुरुष्यथो हिमेन घर्मं परितप्तमत्रये । युवं शयोरवसं पिप्यथुर्गवि पर दीर्घेण वन्दनस्तार्यायुषा ॥ युवं वन्दनं निर्र्तं जरण्यया रथं न दस्रा करणा समिन्वथः । कषेत्रादा विप्रं जनथो विपन्यया पर वामत्र विधते दंसना भुवत ॥ अगछतं कर्पमाणं परावति पितुः सवस्य तयजसा निबाधितम । सवर्वतीरित ऊतीर्युवोरह चित्रा अभीके अभवन्नभिष्टयः ॥ उत सया वां मधुमन मक्षिकारपन मदे सोमस्यौशिजो हुवन्यति । युवं दधीचो मन आ विवासथो.अथा शिरः परति वामश्व्यं वदत ॥ युवं पेदवे पुरुवारमश्विना सप्र्धां शवेतं तरुतारन्दुवस्यथः । शर्यैरभिद्युं पर्तनासु दुष्टरं चर्क्र्त्यमिन्द्रमिव चर्षणीसहम ॥