"ऋग्वेदः सूक्तं १.८४" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
(लघु) Yann १ : replace |
No edit summary |
||
पङ्क्तिः ३: | पङ्क्तिः ३: | ||
<div class="verse"> |
<div class="verse"> |
||
<pre> |
<pre> |
||
असावि सोम इन्द्र ते शविष्ठ |
असावि सोम इन्द्र ते शविष्ठ धृष्णवा गहि । |
||
आ |
आ त्वा पृणक्त्विन्द्रियं रजः सूर्यो न रश्मिभिः ॥१॥ |
||
इन्द्रमिद्धरी वहतोऽप्रतिधृष्टशवसम् । |
|||
इन्द्रमिद धरी वहतो.अप्रतिध्र्ष्टशवसम । |
|||
ऋषीणां च स्तुतीरुप यज्ञं च मानुषाणाम् ॥२॥ |
|||
आ तिष्ठ |
आ तिष्ठ वृत्रहन्रथं युक्ता ते ब्रह्मणा हरी । |
||
अर्वाचीनं सु ते मनो |
अर्वाचीनं सु ते मनो ग्रावा कृणोतु वग्नुना ॥३॥ |
||
इममिन्द्र सुतं पिब |
इममिन्द्र सुतं पिब ज्येष्ठममर्त्यं मदम् । |
||
शुक्रस्य |
शुक्रस्य त्वाभ्यक्षरन्धारा ऋतस्य सादने ॥४॥ |
||
इन्द्राय नूनमर्चतोक्थानि च |
इन्द्राय नूनमर्चतोक्थानि च ब्रवीतन । |
||
सुता अमत्सुरिन्दवो |
सुता अमत्सुरिन्दवो ज्येष्ठं नमस्यता सहः ॥५॥ |
||
नकिष्ट्वद्रथीतरो हरी यदिन्द्र यच्छसे । |
|||
नकिष्ट्वानु मज्मना नकिः स्वश्व आनशे ॥६॥ |
|||
य एक |
य एक इद्विदयते वसु मर्ताय दाशुषे । |
||
ईशानो अप्रतिष्कुत इन्द्रो |
ईशानो अप्रतिष्कुत इन्द्रो अङ्ग ॥७॥ |
||
कदा मर्तमराधसं पदा |
कदा मर्तमराधसं पदा क्षुम्पमिव स्फुरत् । |
||
कदा |
कदा नः शुश्रवद्गिर इन्द्रो अङ्ग ॥८॥ |
||
यश्चिद्धि त्वा बहुभ्य आ सुतावाँ आविवासति । |
|||
उग्रं |
उग्रं तत्पत्यते शव इन्द्रो अङ्ग ॥९॥ |
||
स्वादोरित्था विषूवतो मध्वः पिबन्ति गौर्यः । |
|||
या इन्द्रेण |
या इन्द्रेण सयावरीर्वृष्णा मदन्ति शोभसे वस्वीरनु स्वराज्यम् ॥१०॥ |
||
ता अस्य |
ता अस्य पृशनायुवः सोमं श्रीणन्ति पृश्नयः । |
||
प्रिया इन्द्रस्य धेनवो वज्रं हिन्वन्ति सायकं वस्वीरनु स्वराज्यम् ॥११॥ |
|||
ता अस्य नमसा सहः सपर्यन्ति |
ता अस्य नमसा सहः सपर्यन्ति प्रचेतसः । |
||
व्रतान्यस्य सश्चिरे पुरूणि पूर्वचित्तये वस्वीरनु स्वराज्यम् ॥१२॥ |
|||
इन्द्रो दधीचो |
इन्द्रो दधीचो अस्थभिर्वृत्राण्यप्रतिष्कुतः । |
||
जघान नवतीर्नव |
जघान नवतीर्नव ॥१३॥ |
||
इच्छन्नश्वस्य यच्छिरः पर्वतेष्वपश्रितम् । |
|||
तद्विदच्छर्यणावति ॥१४॥ |
|||
तद विदच्छर्यणावति ॥ |
|||
अत्राह गोरमन्वत नाम |
अत्राह गोरमन्वत नाम त्वष्टुरपीच्यम् । |
||
इत्था चन्द्रमसो |
इत्था चन्द्रमसो गृहे ॥१५॥ |
||
को अद्य |
को अद्य युङ्क्ते धुरि गा ऋतस्य शिमीवतो भामिनो दुर्हृणायून् । |
||
आसन्निषून्हृत्स्वसो मयोभून्य एषां भृत्यामृणधत्स जीवात् ॥१६॥ |
|||
असन्निषून हर्त्स्वसो मयोभून य एषां भर्त्यां रणधत स जीवात ॥ |
|||
क ईषते तुज्यते को बिभाय को मंसते सन्तमिन्द्रं को अन्ति । |
क ईषते तुज्यते को बिभाय को मंसते सन्तमिन्द्रं को अन्ति । |
||
कस्तोकाय क इभायोत |
कस्तोकाय क इभायोत रायेऽधि ब्रवत्तन्वे को जनाय ॥१७॥ |
||
को अग्निमीट्टे हविषा |
को अग्निमीट्टे हविषा घृतेन स्रुचा यजाता ऋतुभिर्ध्रुवेभिः । |
||
कस्मै देवा आ वहानाशु होम को मंसते वीतिहोत्रः सुदेवः |
कस्मै देवा आ वहानाशु होम को मंसते वीतिहोत्रः सुदेवः ॥१८॥ |
||
त्वमङ्ग प्र शंसिषो देवः शविष्ठ मर्त्यम् । |
|||
न |
न त्वदन्यो मघवन्नस्ति मर्डितेन्द्र ब्रवीमि ते वचः ॥१९॥ |
||
मा ते राधांसि मा त ऊतयो |
मा ते राधांसि मा त ऊतयो वसोऽस्मान्कदा चना दभन् । |
||
विश्वा च न उपमिमीहि मानुष वसूनि चर्षणिभ्य आ |
विश्वा च न उपमिमीहि मानुष वसूनि चर्षणिभ्य आ ॥२०॥ |
||
</pre> |
</pre> |
||
</div> |
</div> |
२०:२६, १३ जनवरी २००९ इत्यस्य संस्करणं
ऋग्वेदः सूक्तं १.८४
असावि सोम इन्द्र ते शविष्ठ धृष्णवा गहि । आ त्वा पृणक्त्विन्द्रियं रजः सूर्यो न रश्मिभिः ॥१॥ इन्द्रमिद्धरी वहतोऽप्रतिधृष्टशवसम् । ऋषीणां च स्तुतीरुप यज्ञं च मानुषाणाम् ॥२॥ आ तिष्ठ वृत्रहन्रथं युक्ता ते ब्रह्मणा हरी । अर्वाचीनं सु ते मनो ग्रावा कृणोतु वग्नुना ॥३॥ इममिन्द्र सुतं पिब ज्येष्ठममर्त्यं मदम् । शुक्रस्य त्वाभ्यक्षरन्धारा ऋतस्य सादने ॥४॥ इन्द्राय नूनमर्चतोक्थानि च ब्रवीतन । सुता अमत्सुरिन्दवो ज्येष्ठं नमस्यता सहः ॥५॥ नकिष्ट्वद्रथीतरो हरी यदिन्द्र यच्छसे । नकिष्ट्वानु मज्मना नकिः स्वश्व आनशे ॥६॥ य एक इद्विदयते वसु मर्ताय दाशुषे । ईशानो अप्रतिष्कुत इन्द्रो अङ्ग ॥७॥ कदा मर्तमराधसं पदा क्षुम्पमिव स्फुरत् । कदा नः शुश्रवद्गिर इन्द्रो अङ्ग ॥८॥ यश्चिद्धि त्वा बहुभ्य आ सुतावाँ आविवासति । उग्रं तत्पत्यते शव इन्द्रो अङ्ग ॥९॥ स्वादोरित्था विषूवतो मध्वः पिबन्ति गौर्यः । या इन्द्रेण सयावरीर्वृष्णा मदन्ति शोभसे वस्वीरनु स्वराज्यम् ॥१०॥ ता अस्य पृशनायुवः सोमं श्रीणन्ति पृश्नयः । प्रिया इन्द्रस्य धेनवो वज्रं हिन्वन्ति सायकं वस्वीरनु स्वराज्यम् ॥११॥ ता अस्य नमसा सहः सपर्यन्ति प्रचेतसः । व्रतान्यस्य सश्चिरे पुरूणि पूर्वचित्तये वस्वीरनु स्वराज्यम् ॥१२॥ इन्द्रो दधीचो अस्थभिर्वृत्राण्यप्रतिष्कुतः । जघान नवतीर्नव ॥१३॥ इच्छन्नश्वस्य यच्छिरः पर्वतेष्वपश्रितम् । तद्विदच्छर्यणावति ॥१४॥ अत्राह गोरमन्वत नाम त्वष्टुरपीच्यम् । इत्था चन्द्रमसो गृहे ॥१५॥ को अद्य युङ्क्ते धुरि गा ऋतस्य शिमीवतो भामिनो दुर्हृणायून् । आसन्निषून्हृत्स्वसो मयोभून्य एषां भृत्यामृणधत्स जीवात् ॥१६॥ क ईषते तुज्यते को बिभाय को मंसते सन्तमिन्द्रं को अन्ति । कस्तोकाय क इभायोत रायेऽधि ब्रवत्तन्वे को जनाय ॥१७॥ को अग्निमीट्टे हविषा घृतेन स्रुचा यजाता ऋतुभिर्ध्रुवेभिः । कस्मै देवा आ वहानाशु होम को मंसते वीतिहोत्रः सुदेवः ॥१८॥ त्वमङ्ग प्र शंसिषो देवः शविष्ठ मर्त्यम् । न त्वदन्यो मघवन्नस्ति मर्डितेन्द्र ब्रवीमि ते वचः ॥१९॥ मा ते राधांसि मा त ऊतयो वसोऽस्मान्कदा चना दभन् । विश्वा च न उपमिमीहि मानुष वसूनि चर्षणिभ्य आ ॥२०॥