ऋग्वेदः सूक्तं १०.५७

मा पर गाम पथो वयं मा यज्ञादिन्द्र सोमिनः | मान्त सथुर्नो अरातयः ॥ यो यज्ञस्य परसाधनस्तन्तुर्देवेष्वाततः | तमाहुतं नशीमहि ॥ मनो नवा हुवामहे नाराशंसेन सोमेन | पितॄणां चमन्मभिः ॥

आ त एतु मनः पुनः करत्वे दक्षाय जीवसे | जयोक चसूर्यं दर्शे ॥ पुनर्नः पितरो मनो ददातु दैव्यो जनः | जीवं वरातंसचेमहि ॥ वयं सोम वरते तव मनस्तनूषु बिभ्रतः | परजावन्तः सचेमहि ॥