पृष्ठम्:शङ्करविजयः.djvu/१०३

॥ अथ सप्तमस्सर्गः ॥

---

त्वं नासि देहो घठवद्ध्यनात्मा

रूपादिमत्त्वादिह जातिमत्त्वात् ।

ममेति भेदप्रथनादभेद-

संप्रत्ययं विद्धि विपर्ययं भोः ॥ १ ॥

लोप्यो हि ¹लोपव्यतिरिक्तलोपको

दृष्टो घटादिः किल तादृशी तनुः ।

दृश्यत्वहेतोर्व्य​तिरेकसाधने

ततश्शरीरे कथमात्मतागतिः ॥ २ ॥

नापीन्द्रियाणि खलु तानि च साधनानि

दात्रादिवत्कथममीषु तवात्मभावः ।

चक्षु²र्मदीयमिति भेदगतेरमीषां

स्वप्नादिमावाविरहाञ्च घठादिसाम्यम् ॥ ३ ॥

यद्यात्मतैषां समुदायगा स्यात्

एकव्ययेनापि भवेन्न तद्धीः ।

प्रत्येकमात्मत्वमुदीर्यते चेत्

नश्येच्छरीरं बहुनायकत्वात् ॥ ४ ॥

आत्मत्वमन्यतमगं यदि चक्षुरादे-

श्च​क्षुर्विनाशसमये स्मरणं न हि स्यात् ।

एकाश्रयत्वनियमात्स्मरणानुभूत्यो-

र्दृष्टश्रुतार्थविषयाधि⁴ गतिश्च न स्यात् ॥ ५ ॥

</poem>

---

1का. लोप्य । 2अ. ममेदमिति ।

3अ. वगतिश्च ।