पृष्ठम्:शङ्करविजयः.djvu/१०३

॥ अथ सप्तमस्सर्गः ॥

---

त्वं न|से देह घठवडयनामा कपादिमत्त्वादिह जातिमवात् । ममेति भेदप्रथनादभेद- सेप्रत्यये विद्धि विपर्ययं भोः ॥ १ ) लोप्य हि " लोपव्यतिरिक्तलोपको दृष्टो घटादिः किल तादृशी तनुः । दृश्यत्वहेतोर्यतिरेसधने ततश्शरीरे कथमात्मतागतिः ॥ २ ॥ नापीन्द्रियाणि खलु तानि च सधनानि दानादिंवत्कथममीषु तवात्मभावः । चक्षु' र्मदीयमिति भेदगतेरमीषां खमादमावांवरहाच घठादिसाम्यम् ॥ ३ ॥ 5 यद्यात्मतैषां समुदायगा स्यात् एकव्ययेनापि भवेन्न तडीः । प्रत्येकमारमत्वमुदीर्यते चेत् नश्येच्छीरं बहुनायक्रवात् ॥ ४ ॥ आत्मवमन्यतमगं यदि चक्षुरादे अक्षुर्विनाशसमये स्मरणं न हि स्यात् । एकाश्रयत्वनियमात्स्मरणानुभूत्यो- ईष्टश्रुतार्थविषयाधि° गतिश्च न स्यात् ॥ १ ॥

• अ• ममेदमिति ।

'का . लोप्य ।

• अ• वगतिश्च ।