उद्धवः-अपि राम ! मैवं मैवम् ।
|
वातान्दोलचलाचलघ्वजपटक्ष्रेणीमिलन्मण्डपे |
कृष्णः-(सप्संरम्भं सोपहाप्तम्) युज्यन एव ज्येष्ठस्य वलदेवस्य। तथाहि---
|
अरिप्टस्य ध्वंसः कपटहयकेशिप्रमथनं |
रामः-( सहर्षहाप्तम् ) अयि मन्त्रिणः !
|
मनःकुटीरे मधुकैटभारेरभ्युद्यतः क्रोघहुताशनोऽयम् । |
अपि मधुकैटभारे!तदुत्तिष्ठाभिवाद्य पिनरौ विजयप्रयाणाय सज्ञीभवावः।
( ततः प्रविशति वसुदेवो देवकी प्रतिहारी च )
प्रती०-इदो इदो एदु देवो, इदो इदो एदु देवी[१] ।
रामः--( विलोक्य सहर्पम् ) अयि कृप्ण ! कृष्ण ! पश्य पश्य स्मरणमात्रादेवोपस्थितौ पितरौ । तदनेन सुनिमित्तेन मनोरथसिद्धिमपि तव द्रागभिमुखीं विभावयामि । तदुभ्युत्तिष्ठावहे तावत्पितरौ । ( इ॒युत्याय नाटयेन प्रणमतः )
वसुदेवः-( उभौ शिरस्याघ्राय ) अयि रामकृप्णौ ! न जाने किमाशासे भवतोः | भूयास्तां समस्तमनोरथपात्रं भवन्नौ ।
देवकी-अजरा अजेआ अहो नु मह पुत्तआ[२] ।
( उद्धवाद्याः तपम्भ्रममुत्थाय प्रणमन्ति । प्रर्तीहारीं प्रियंवदा चासनान्युपनयतः । सर्वे यथोचितमुपविशन्ति )
कृप्णः--( स्वगतं सहर्पोकिण्ठम् )
