किं तेपु ते नयनगोचरतां गतेपु |
अत्र्कूरः-- ( सप्रश्रयम् ) अपि देवकीनन्दन ! किं चेदिराजनगराय किमुत कौण्डिनपुराय दीयतां प्रयाणमिति संशथान्धकारे भवतु देवस्य म्होत्साहविशेपः ।
( दीपकः प्रविश्य )
दीपकः-( सप्रगाभं सप्रश्रयम् ) देव ! प्रेपितोऽस्मि रामेण कौण्डिनपुराय प्रयाणकं कारयितुम् ।
( कृष्प्णः सस्मितमक्रूरमुखमीक्षते )
अत्र्कूरः-भद्र दीपक । विज्ञपय गत्वा वलदेचमिहागमनाय । सिद्धमेवैतत् ।
कृष्णः-प्रेपित एव मया तत्र मेिर्पवदः ।
प्रियं०--( प्रविश्य ) देव ! आगदो एस समररणरणञ्अजागरेण कहृकहवि गमिदजामिणीसमओो रामवीरो[१] ।
( तत:प्रविशति रामः )
कृष्णः--( ससग्भ्रमम्) आसनमासनमत्रभवते ।
( प्रियंवद् आप्तनमुपनयति । रामः सर्वान्यपेचितं सम्भाव्योपविशति )
कृष्णः----( रामं विभाव्य स्वगतं सहर्पर् )
विघ्वस्तरित्रपुरीपुरीपरिवृढः प्राप्तैव सा रुकिमणी |
उद्धवः ---( सहर्पाक्ष्चर्ये स्वगतम् ) अहो । सर्वातिशायिता वीराणाम् ।
तथाहि -
दृष्टे वले वलीयसि सङ्कम॒ति शौर्येमस्मदाघेऽपि । |
- ↑ देव! आगत एप सप्नररणरणकजागरेण कयं कयमपि गमितयामिनीसमयो रामबीरः ।