( तत प्रविशतेि प्रियवदः)
प्रियंवदः-( पुरोऽवलोक्य ) कधं एसो देवोए रेधदीए सोविदल्लो अधयदीवओ इदोमुहं परिक्कमदि। ता जाणेमि इमादो रेघदीरमणबुत्तन्तं । (उपसृत्य)
अय्य दीवअ ! एसो पियंवदो पणमदि[१] ।
दी॒पकः-दैत्या॒रिप्रसादभाजनं भूयाः ।
प्रियं०-अय्यदीवअ । पडिवुद्धो बलदेवो[२] ? ।
दी॒पकःकदा प्रसुप्तो वलदेवः ? ।
प्रियं०-( ससम्भ्रम साश्चर्यैम्) अहो ! कोयसमावेसो महावीरस्स । ता किं समग्गं घ्येव जामिणिं जागरिदो[३] ।
दीपकः-
भत्तान्सल्ल्य कुञ्जरान्हरिवरान्पर्याणयोज्जागरा- |
प्रियं०-कहिं पुण अप्यो पत्थि[४]दो ? ।
दी॒पकःप्रेवितोस्मि प्रयाणारम्भाय बलदेवेन देवकीनन्दनसकाशम्।
प्रियं०--अहं उण कामवालं आणेढुं कण्हेण पेसिदोम्हि !चिट्टदि कन्हो उद्धवअक्कूरसञ्चइसहिदो सहार्मडवम्मि । ता एदु अय्यो । सहिदय्येव वलभद्दवणं गच्छम्ह[५]।
- ↑ कथमेप देव्या रेवत्या: सौविदल्लं आर्यदीपक हतोमुखं परिक्रामति । तज्जानामि अस्माद्रेवतीरमणयृत्तान्तम् । आर्यदीपक । एप प्रियवद प्रणमति ।
- ↑ आर्यदीपक । प्रतिबुद्धः बलदेव ? ।
- ↑ अहो कोपसमावेशो महावीरस्य । तर्तिक समग्नामेव रात्रिं जागरित ? ।
- ↑ कुत्र पुन' आर्यः प्रस्थित '? ।
- ↑ अहं पुन कामपालमानेतु कृष्णेन प्रेपितोऽस्मि । तिप्ठनि कृष्ण उद्धवाक्रूरसात्यकिसहित सभामण्डपे । तदेतु आर्य । सहितावेप वलभद्रभवन गच्छाव ।