|
त्वर्दूीयमन्दकान्दोलमासूंते॒नापेि सद्रुमः । |
आकर्णितो मया अविनयः शिशुपालस्य । न च विज्ञपयितुं युज्यते तत्र प्रहितमििर्यवदस्यानागमने ।
( नेपय्ये )
कः कोऽत्र भोः | निवेदयत कौपिडनपुरादागतं प्रिर्यवदम् ।
( प्रतीहारः सहसोपसृत्य प्रियंवदेन सह प्रविशति )
प्रियंवदः-( सहसोपसृत्य ) एप प्रियंघदः प्रणमति ।
अकृरः-( उपविश्य ) निवेदयतु भवान् ।
( प्रियंवदः उपविश्य तिष्टति )
अकृरः-( स्यगतम्) मुखविकार एव व्याकरोति प्रयोजनासिद्धिम् । तदपि पुनः पृच्छामि | ( प्रकाशम् ) प्नियंवद ! विज्ञपय ।
( प्रियंवदः तथैव तूम्र्णीमास्ते )
अकृरः--प्रियंवद ! किं न विज्ञपयसि ? ।
प्रियं०--जइ विण्णविदुं उचिदं भोदि ता किन्न विन्नवेमि । को मह तहा विण्पाविदे दुदीअं जीहं दइस्स[१]दि ।
रामः-( ससंरम्भम्) किन्न विज्ञपपसि यथावृत्तम् ? ! किमिह तवैघ क्रिमप्यागः ? ।
प्रियं०--( सभयम् ) तदवि अहं न विण्णविस्सं । लेहोय्येय एसो विण्ण[२]वेदु । ( इति लेग्त्रमर्पयति )
अकृरः-( वाचयति )
|
पशोदापाः स्तन्यैस्तव तन॒रयासीदुपचयं |
