शीलो नाम शैलूपः कामपि कन्यां दुर्लभामन्पकामां समीहमानः सम्बोध्य सम्वोध्य निपिध्यमानो विलम्वमियन्तं कारितवान् ।
( नेपय्ये )
|
अपि यूथनाथ ! करिणीं कामपि रमणीं कुरुप्व रमणीयाम् । |
( आकाशे )
अपि भद्र । गत्वा श्रावयैतां गाथां तं दुःशीलं शैलूपं, तं च शिशुपालम् ।
(नेपय्ये )
|
श्रावय शैछ्ट्रपं, मा शिशुपालम् । |
सूत्र०-मार्प!अक्रूरोऽयं रुक्मिणीशिशुपालपरिणयासूत्रणाश्रवणाज्झगिति प्रगल्भमाणरोपाङ्कुरो व्याहरति । तदेह्यावामनन्तरकरणीयं सम्पादयावः !।
( इति निष्क्रान्तौ )
प्रस्नावना
( ततः प्रविशत्यकृरः )
अकूरः-( सरोपाश्चर्यम् ) अहो ! वालिशत्वं शिशुपालस्य । पद्पं मधुकैटभारिप्रेमसरसीराजहंसीं रुक्मिर्णीं निजमनोमरुमण्डले वलेन वासयितुमभिलपति । कधितं हि मे सुवुद्धया परिव्राजिकया रुक्मिणीवृत्तान्तम् ।
|
पुलकोद्गमपीनाङ्गी कृप्णविवाहं निशम्य सा भवति । |
रुकिमणीधाम्रेयिकया सुयत्सलयापीत्थं निवेदितम् । ते हि रुविमणीप्रहिते द्वेऽपि कृप्णं निरूपयितुं सुगुतमागते ॥ सा च सुचुद्धिपरिव्राजिका रुक्मिण्या गौरीोमन्त्रोपदेशगुरुरनुलङ्घयनिदेशा । रुक्मिणीकृष्णघिवाहाय च द्धेऽपि ते कृनप्रतिज्ञेते गते | दैवमग्रतः प्रमाणम् । अथवा वरयतु वरयतु शिशुपालो रुक्मिणीम् । अलं मे हर्पावसरे वैमनस्येन ।
|
सोऽयं महानभ्युदयो यदूनां यदित्थमागांसि करोति चैद्यः । |
न चाद्यापि कपति कर्णो कृप्णस्य रुक्मिणीवरान्तरपरिग्रहवार्त्तादुर्वाता-
