वयस्य स॒मरण॒मपि सुदारुण॑ तादृग्द॒शायाः । तथाहूिं----
|
निदानं रागाणामजनि रजनीपूर्वसमयो |
अथ पुरुपः सहर्पं कश्चिदभ्येत्य भगवन्तं माणिभद्रमभ्यधृात् भअवं माणिभद्द ! णमो दे । सअलोवि एस तुह पहावो जं मे सामी हारंदत्तो जूअम्मि जअलच्छीवल्लहो ता गेन्ह एदं पूओपहारं । अविअ । जइ मे कणिट्ठभादुओ णिउणओ देशान्तरपवासिदो आगमिस्सदि, ता एसो अहं चदुरओ सव्वस्सेण वि तुमं परितोसइस्सं[१] ।
इत्याकर्ण्य च मया भवितव्यमस्मादस्माकं कियताप्याधिसमाधानेनेति कृतनिश्चयेन स चतुरको निर्गच्छन्नुपयातः ।
अथ स चतुरकः परिभलाहूतरोलम्बचक्रवालककृनीलतिरस्करणीविभ्रमं विवेश शौण्डिकागारम् । अथ तदङ्गणाददूरतः स्थितेन प्रारेभे मया करुणस्वरं कपटशोकाभिनयः । यथा किल साहु भणिदं खु केण वि सुभादुअरसप्ण्णुएणा एदं [२]।
|
देशे देशे कलत्राणि देशे देशे च वान्धवाः । |
हद्धी हद्धी । अहो मे दुट्टजीोविदस्स सुदिढत्तणं, ज तारिसस्स सुभादुअस्स चदुरअस्स वि विरहेण ण णीहरदि[३] ।
अध तेन मदालापसमुद्दीपितसमधिककरुणार्द्रहृदयेन ससम्भ्रममभ्येत्याभिहितोऽस्मि ।
भद्द ण तुमं मह कणिट्टभादुओ णिाञ्उणओ[४] ।
- ↑ भगवन् माणिभद्र ! नमस्ते । सक्लोऽपि एप तप प्रभावो यन्मे स्वामीहारदत्तः घूते जयलक्ष्मीवल्लभः । तद्रृहाणैनै पूज्ञोपद्दारम् । अपि च यदि मे कनिष्टृभ्राता निपुण्यको दंशान्तरप्रवासित आगमिप्यति तदा एप अहं चतुरकः सर्वस्वेन त्वां परितोपयिप्यामि ।
- ↑ साधु भणितं खलु केनापि सुभ्रातृकसत्र्क्षकेन एतन् ।
- ↑ हा धिक् ! हा धिक् । अद्दो ! मे दुष्टजीवितस्य सुदृढत्वं, यत्तादृशस्य सुभ्रातुः चनुरकस्यापि विरहेण न निसरति ।
- ↑ भद्र ! न त्वं मम कनिष्टभ्राता निपुणकः ।
