|
मद्विज्ञानकलासु कृणितमुखी मौनं समालम्वते |
किमाख्यातैः ? । व्यत्तमेव किं नादर्शि त्वया विलासवत्याःकेलिगृहे कर्पूरकालेख्यं यत्रायमालिखितः क्ष्लोकोऽस्ति--
|
वाचालत्वं पदालग्नो मञ्जीरः कुरुनां चिरात् । |
तन्नामसाम्यप्रीत्या च शिशिरेऽपि कर्पूरेणा सर्वाङ्गानि च्छुरयति । (कर्णे दत्वा ) किमात्थ ? ।
अहो दे धन्नन्तणं जं पडिवक्खम्रुहादो णिाअसोहग्गं णिसुणिदं । (व्रीदृामभिनीय ) प्रियवयस्य ! समग्रं तावदाकर्णय । ततस्तद्धचनमाकर्ण्य कर्णौ पिधायाभ्यधायि मया ।
कलहाइदो आउत्तो एवं जपेदि । शिविणएवि ण एदं संभावीअदि!संपदं खु,
|
सा राअभरिअहिअआ असरिसख्अस्स सअलुसुअणम्मि । |
[१] किमात्थ ? । किं तेण विन्नादं विवरीदत्थं तुह एदं चअणं[२] ? । ( विहत्य ) कुदो विन्नादं ? । अनेनैव वचनोपन्यासेन परितुष्टेन गृहीतं ताम्बूलचन्दननवीनांशुकादिप्राभृतकम् । उक्त्तोस्मि च सपरितोपम् । भद्र निपुणाक ! गच्छ गच्छ तेनास्मदङ्गुलीयकाभिज्ञानेन ग्रहीप्यसि पारितोपिकमत्मद्गृहे दीनारसहस्त्रम् । वयमप्यागतप्राया एव । (नेपथ्यभिमुखमाकर्णनाभिनयं कृत्वा सपरैितोपमाकाशे )
चयस्य चन्दनक ! आकर्णय आकर्णय एवमिहोघुज्यते । एवंविधद्धेरेवंविघमेव फलं युज्यते । यद्यनेन दग्धमञ्जीरकेण गणिकायाश्चन्द्रसेनायाः परिमुपितं वस्तु तत्किमेप त्वदीयचीनांशुकक्षृङ्गारितः सुव्यक्त्तं पर्यटति चत्यरेपु । तदिदानीमस्य राजकारागारकीलितस्य कः प्रतीकारः? । अर्थसञ्चयोऽप्यप्य केनोपि छलकलिताङ्गुलीयकाभिमानेन सर्व[३] एवापहृतः । किमात्थ ? । किं तए गणिआए चंदसेणाए परिमुसिऊण तं तए चीणंसुअं कुवडपाहुडे मंजीरअस्स दिण्णं ? ।
- ↑ कलदायित आर्यपुत्र एवं जल्यति । स्वमेऽपि नैतत्सम्माव्यते | सम्प्रति खलु
सा रागभृतहृदया असदृशरूपस्य सकलसुजने ।
सव विप्रहस्य विरतिमभिलपत्यनन्यव्यापारा ॥ - ↑ किं तेन विज्ञातं विकृतार्थ तर्वैतद्वचनम् । कुतः विज्ञातम् ? ।
- ↑ किं तस्या गणिकायाः चन्द्रसेनायाः परिमुष्य तत्त्वया चीनांशुकं कपटप्रामृते मश्वीरकस्य दत्तम् ।
