|
प्रसवसमय एव क्रोष्टुवत्क्रोशनस्त्वं न“""“हं व्यक्त्तिमेनामकार्पीः । |
हरदुर्योधनः--( स्वगतम्) आः ! खलु ज्ञातोऽस्मि । भवत्वेचं तावत् । ( प्रकाशं सावन्तं विहस्य ) पार्थ ! पार्थ । तथ्यमेवैतत् ।
|
यौधिष्ठिरे यन्निजवस्तुकोशे दुर्योधनोऽन्यः विहिताऽधिकारः । |
तद्दर्शय शरासारशौण्डत्वम् ।
अर्जुनः-( सावज्ञम्) अयि सुयोधन ! मसृणोऽमि धनुर्वेदविद्यायाम्, उडुरोऽसि गदाविद्यायाम् । तद्गृहाण गदावत्कृत्वा गदाभावे कोदण्डम् । अहमपि तथा त्तथा करिप्ये । एहि विमर्द्दक्ष ""“ ।
(उमौ तया कुरुतः )
कण्ठीरवः-( सकौतुकम )स[१]हूलअ ! पेच्छ पेच्छ घडिदा दुये वि महावीरा कोअंदंडसंगरम्मि ।
शार्दूलः-( साट :चमत्कारम्) क[२]ण्ठीरव ! पेच्छ पेच्छ दोन्ह वि हत्थलाघवं । अहो ! पाअलाहवं,जं कोअंडणिम्मिदपंजरव्भंतरट्टिदव्व दुवेवेि दीसन्ति ।
सिद्धा ---- आः । पश्यत पश्यत ।
कौरव्यं """"""""" धनुपा मौलौ मधोनः सुतः
( साक्ष्चवै ससम्भ्रमम् )
सम्प्राप्तासरेऽत्र हन्त ! रुधिरे वालेन्दुरम्युघतः ।
( सहर्पभ् )
|
हेहो ! पश्यत पश्यतेशमुनयः साक्षाद्भयानीपति- |
( सर्वे सहर्पाश्चर्यमालोकन्ते, अर्जुनः शङ्करमालोक्य ससम्भ्रमं नमस्ते नमस्ते इति साष्टाङ्गमवनौ निपतति )
