पसृ, सो य्येव पसृ जो एआरिसं घि किरादचक्कवट्टिं विसिहलीलातिसायिदमवलोकअन्तो ण अत्ताणं जाणेदि ।
अर्जुनः ---- (सावज्ञम् )
|
मांसं मुहुर्वनमहीपु गवेपयन्ति |
गोमा०--(सप्तम्भ्रमम् ) महाभाअ ! णिहुअं जपेसु । इहय्येव महावणतिरोहिदो मा सुणादु वाहिणीणाहो[१] ।
अर्जुनः-(साक्षेपम्) यदि श्रोप्यति तत्किम्? ।
सिध्द्रा०-आगमिप्यति ।
अर्जुनः-पद्यागमिप्यति तत्किम् ? ।
सिद्धा०-पार्थ ! आगत्य त्वदीयशरशरव्पः परासृर्मा भूदिति गोमायुः स्वामिभक्त्तः शङ्कते ।
गोमा०'-ण खु तुमं अहिदो मुणिंदस्स जं एअं मन्तेसि[२] ।
( अर्जुनः उच्चैःकारं मांसं मुहुर्वनमहीप्वित्यादि पठतेि )
( नेपय्ये कलकलः )
सिद्धा०--( आकण्र्य मयामिनयं कृत्वा ) । पार्थ ! त्वद्वचनश्रवणानुपदमेव प्रवृत्ता किरातानकिनीति जाने ॥ अहुहू!
|
ससंरम्भन्यासस्फुरदुरुरवैरंघ्रिपतनैः |
अहह नैप सूकरः पशुः, स एव पशुः य एतादृशमपि किरग्तचन्फवतिनं विशिखलीलातिशायितमवलोकयन् नात्मानं जानाति ।
