तादस्स महणदुक्खे विरहे चंदादिवंधुवग्गस्स । |
( प्रकाशं विवृत्य समुद्रमवलोक्य सखेदम्) अहो मे पिदुणो महणवेअणाए पज्ज्ञाउलत्तणं ।
वासु० ---- ( सोल्लासम् )
मुक्ष्च सुभ्रृ ! भयमेप ते पिता |
(स्वगतम् ) इयदेय मे सुखं, परार्थः कायल्केशोऽपरः । ( इवि सव्रीडं कथठ्कथमपि कण्ठात्तामवतारयति )[१]
लक्ष्मीः-(सद्दर्पमात्मगतम्) अणूभूदं मए अमअं, अणुसूदो चंदो, अणणुभूदं मए एअं वअणमहुरत्तणं । ता णूणं एस सो ज्जेव सुहओ । संवदन्ति ते गंगादो आअण्णिदा गुणा एदस्सि[२] ।
वासु०-( सप्रश्रयम्) अपि परमेश ! आगतेयं लक्ष्मीः ।
महेशः-कृप्ण !कृप्ण ! प्रथमत एव मया ज्ञातं, यत्तरलापितमस्पा जनन्या रत्नाकरपत्न्या मम मौलिमन्दाकिन्या । ( गङ्गां प्रति ) अयि गङ्गे कामरूपे ! विश्रमय वेलावने कभलालयाम् ।
( गङ्गा सहसोत्थाय तया करोति )
वलिः--( स्वगतं सविपादम्)अहो ! दुराशयतामिव महेशकेशवादीनामवघारयामि । पदैते धारयन्ति, न विभजन्ते पाथीधिमथनोपात्तानि वस्तूनि । ( सावज्ञम् ) भवतु । पश्चादपि वाहुवलेनैव सुलभानीतराणि वस्तूनि, यावन्न