आलेख्ये दृष्ट्घैतां यश्चेतसि परिचयो ममाहुरितः । |
(ततः प्रविशति लक्ष्मीः)
लक्षमीः--हद्धी ! हद्धी ! अहो मह हअजीवस्स कदिणत्तणं ज एआरिसे वि विसमवैअरे ण णीहरदि । (पुरः कृण्णमालोक्य सप्रत्यमिज्ञमिव ) कघं आलेक्खदिट्ठं तं सुहृअं अणुहरदि एसा रूवरिद्धी । (निःश्वस्य ) अहवा कृदो एआरिसाइं भग्गाइं ? । किं करेमि । तहवि अहिरमदि इघ मे दिट्टो । (इदि अभ्रमवलोक्रते)
वासु०-(स्वगतं सद्वर्षम्) हृदय ! दिष्ट्या वर्द्धसे । महत्यपि सम्भ्रमे साकृतमिव दृष्टमस्याः । तथाहि-
साभोगवेगमथनक्लमम्भृतोप्म- |
महेशः-(लक्ष्मीं दृष्ट्वा स्वगतम्) नृनमिपं सा भाविनी पुरुपोत्तमस्य वल्लभा लक्ष्मीस्तदेवं तावत् । (प्रकाशं साकूतम्.) अयि पुरुपोत्तम ! समुद्धरैतामद्वितीयामशरणां पाणिग्रहणेन योपिनम्[१] ।
लक्ष्मीः-(स्वगतं सइर्पम्) कघं एसो पुरिसोत्तमो ! । एदं एस कोवि अवरो महाणुभावो आदिशदि ! ता किं अयुकंपिस्सदि मं पाअवर्ह [२]।
वासु०-एप सम्पादयामि शिवनिदेशम् । (इति पार्णि प्रसार्य लक्ष्मीमानयति)
लक्षमीः ---- (स्वगतं सोत्कठं वैकुण्ठमवलम्बमाना ) अच्छरिअं अच्छरिअं