निष्ठु-(पुरोऽयलोक्य सभयम् ) आ पाप ! त्वदनुस्मृत
एव जलकुञ्जरोऽयं दुष्टः कश्चिदुन्मज्वति । तद्यामि यतस्त्लतः ।( इति पलायते )
पद्म०-( निरूप्य ) णूणं एसा कुंजरं आरुहिअ लच्छी समेदि । जिस्सा उहयपासम्मि दीसदि सही लज्ज धिदी अ । ता इहय्येव पडिवालेमि[१] ।
( तत्तः प्रविशति यथनिर्दिष्टा लक्ष्मीः)
लक्ष्मीः-सहीओ ! अइष्ट्टपुव्वं मह एदं सुरहि॒कुसुमपव्भारनिव्भरभरिदं । ता इद्दय्येव सहत्थावचिदेर्हि कुसुमेहिं अंचइस्सं भअवर्दि रुद्दाणिं[२]।
धृतिः-जहा सुहं भष्ट्टिदारिआए[३] ।
लजा-अपि कुंजरेसर ! इह थिरो भोदु भवं[४] ।
( कुञ्जरस्तधा तिष्ठति )
पद्मा०--( स्वगतम्) इह कहिंपि पच्छन्ने पेच्छामिदाव[५]।( इति तथा क्ररोति )
( लक्ष्मी अत्रतरणं नाटयति )
धूतिः-पिअसहि ! लज्जे ! येच्छ तणुअत्तणं भट्टिदारिआए[६] ।
लजा--सुट्टु खु दुव्वला, ण उण लक्खीअदि लाअण्णपुण्णदाए[७] ।
तहा अ---
चंगत्तणमेदाए चंदस्सग्गसहोओरस्स सारिच्छं ।
- ↑ नूनमेपा कुञ्जरमारुझ लक्ष्मीः समेति । यस्या उभयपार्श्वे दृश्यते सखी लज्ज धृतिक्ष्च । तदिहैव प्रतिपालयामि ।
- ↑ सरचाः अद्दष्ठयूर्वे भमतैन् मुरमिकुयुमप्राग्भरनिर्मरमृतं वेलावनम् । तदिहवै स्वहस्ताचितैः कुमुमै अर्चयिप्यामि भ्गवती रुद्राणीम् ।
- ↑ यथा सुखं भर्तृद्वारिकायाः ।
- ↑ अयि कुश्वरेक्ष्वर ! इह स्थिरो भक्तु भवान् ।
- ↑ इह कुत्रापि प्रच्छन्ने प्रेक्षे तावन् ।
- ↑ प्रियसरित्र लज्जे ! प्रेक्षस्व त्वं दनुत्वं भर्तृदारिकायाः ।
- ↑ सुष्ठु खलु दुर्बला न पुनः लक्ष्यते लावण्यपूर्णतया । तया अ - चङ्गत्वमेवायाः चन्द्रस्याप्रसहोद्रस्य सदृशम् ।