मुनयः-(पुरोऽवलोम्य सहर्पम्) अहह! हर्थव्याकुलोऽसि । किन्न पश्यसि
निस्विलसृरपरिवारं रथारूढमायान्तं त्रिपुरान्तकम् ? ।
( ततः प्रविश ते यथानेिर्दिष्टो मद्देशः)
महेशः-भगवन्सुरज्येष्ठ ! स्थापय रथम् । स्थीयतामिहैव क्कपि मुनिनारदसनाथे कैलासैकदेशे ।
(ब्रद्मा तथा करोतेि । नारदाद्याः सप्रश्रयमुपसृत्य प्रणमन्ति )
महेशः-अयि देवाः ! सर्वे रधाद्वतीर्य यथापथमुपविशत । उपविशन्तु चात्रभवन्तो मुनयः ।
( सर्वे तया कुर्वन्ति क्ष्त्रययः । प्तहर्पे महेशः प्तत्रीडमास्त्ते)
नारदः--( सद्दर्पम्) अयि जगन्नाथ ! किं ते देवा उचितं पारितोधिकमिहाद्भुते कर्मणि कुर्वन्तु ?
|
उत्कृत्य मौलिकमलैर्नवचन्द्रचूड ! |
महेशः--( सब्रीडस्मितम् ) अयि नारद !
|
वैकुण्ठः पद्मजन्मा त्रिदशपरिवृदः पायकः प्रेतनाथो |
इन्द्रः-( सप्रश्रयम्)
|
व्याप्रियन्ते त्वया स्वैरं निजा अवयवाः सुराः । |
महेशः--( स्वगतम् ) अये सङ्कोचयति मामियं व्रीडा । तद्विसर्जयामि निर्जरान् । ( प्रकाशम् ) अयि भगवन्तो गीर्वाणाः ! स्थीयतां यथायथं यथासुस्वं, समादिशात च किमिदानीं करोमि ।
इन्द्रः-( सप्रक्ष्रयम )
