|
अन्यः स सूर्य ! समरः क्षणमात्रमेव |
( इत्युत्थातुमीहते )
विश०--अयि दैत्यराज महावीर ! तिष्ठ तिष्ट । पावकसहायस्य लब्घावकाशस्य म्सूर्यस्य मिथ्यागर्वोक्तिरियम् । कोऽयमेतावानिह संरम्भः !
( सर्वतापः तथैव तिष्टति )
विश०-( स्तगतं साशङ्कम्) ताप्यत एय तावत्स्सृर्यतापः । चन्द्रतापः कथंमास्त इति न ज्ञायते !।(प्रकाशम्)अयि स्फुटाक्षर! गन्च्छ क्रियतामप्रमत्तश्चन्द्रतापः ।
स्फुटा०-(सप्रश्रयम्) यथाऽऽज्ञापयत्यार्यः ।
( इति निष्क्रान्तः )
(पुनर्नैपथ्ये सकरुणम् )
|
व्रघ्ने वह्लौ विकिरति स्पा रशिममालाः शिखालीः |
सर्व०-(प्तक्रोधं सप्तंरम्भम्) आ ! कथं दह्यत एव मे भ्रातुः सृर्पतापस्य तादृशं दुर्मदं दैत्यवलम्त। तदलमनेन सृपा भुजभारधारणायासेन । (इति संरम्भेनाटयति)
विश०-अयि दैत्यराज ! न युज्यते निकटतो भवितुम् । दूरस्थानां भवतां दूरतो मृत्युः ।
( सर्वतापनः तथैव तिष्ठति )
विश०-( प्तील्लप्तम्) अयि दैत्यनाथ ! पश्य पश्य प्लोपप्रकारसमासादितसिन्दूरपूराडम्वरं त्वद्धूतुरिदं लौहं पुरं वियदङ्गणमनुधावति ।
सर्व०-(विमान्य प्तोल्लाप्तम्)
|
सूपस्पदं किमु जिघृक्षुरर्य दिघक्षुः |
