महेशः--( सस्मितम् ) अहमप्यपरनारदेन गत्वा योधितोऽस्मि ’किन्तेन मे स्वाणुनेति त्वां हरिरुपहसति’ । ततोऽहं केशवान्तिकमागतेनः:नन्दिना
गत्या सम्वोधितऽस्मि । शामितक्रोधोऽत्र समायातोऽस्मि ।
कृष्णः-(सपरिहासम्) अहो ! कलिप्रियस्य कलहावलोकनकारणेन कायव्यूहकारिता ।
नारदः-( सक्रोधमिव आकाशे लक्ष्यं वद्ध्व ) साधु दानवाः ! साधु ! पुनः पुनर्विडम्घयत तातं कमलासनम् | दास्यति चरान्युप्मभ्यम् ।
विरिश्चिः-अयि नारद ! किमविज्ञाय कुप्यसि ? ।
|
तपः सप्तेवन्ते दुरघिगकामार्यमसुरा |
सोपधिश्च वरो मक्तस्तैर्गृहीतो यथा किल त्रयोऽपि, वयमेकशरविद्धा एच यध्याः ।
नारदः-अत एव ते योजनशतान्तरेण सश्चरन्ते । तदित्थमवध्या एव ते संवृत्ताः । क्कैवंविधं घनुः, क्कैवंविघः शरः, कैवंविघो घन्वी, येनैकशरेण त्रयोऽपि विध्यन्ते ।
कृष्णः-( सक्रोधम् ) अपि नारद ! मैवम्---
|
स कोदण्डश्चण्डः कठिनकठिनः किन्न भविता |
नारदः-( सहर्षम् ) अपि कृप्ण ! त्ययि क्रुद्धो कुद्धो विधिः, क्रुद्धः परमेक्ष्वरः ।
नन्दी-( सहर्पे प्तार्श्वर्यमूर्वपवछेोफयन्) अहो ! कृप्णवचनमनुवर्तन्ते दुष्टदानवविनाशपिशुनानि दुर्निमित्तानि । पश्यत पश्यत-
