तदाह विष्णुः--
"यत्राशुचि स्थलं चेत्स्यादुदके देवताः पितॄन् । |
पात्रे विशेषमाह पितामहः--
"हेमरूप्यमयं पात्रं ताम्रकांस्यसमुद्भवम् । |
मरीचिः--
"सौवर्णेन च पात्रेण ताम्ररौप्यमयेन(ण) वा । |
( [१] अत्र तृतीयानिर्देशात्करणपात्राणि, पितामहवाक्ये त्वधिकरणपात्राणीति जीर्णाः । पितामहवाक्यस्य मरीचिवाक्येनोपसंहारादेतेषां करणत्वमेव । अधिकरणपात्रस्य निषेधः । अत्र स्वर्णादिपात्राणां निरपेक्षकरणत्वात् । इति नवीनाः । ब्राह्मादितीर्थबाध इति मैथिलाः । समुच्चय इति केचित् ।)
रिक्तहस्तेन न कुर्यादित्याह स एव--
"विना रौप्यसुवर्णेन विना ताम्रतिलैस्तथा । |
अन्यच्च स एव हेमाद्रौ--
"हिमेन सह यद्दत्तं क्षीरेण मधुनाऽथवा । |
निहितं(हिमं) कर्पूरं चन्दनं वेति हेमाद्रिः ।
स्मृत्यन्तरे--
"खड्गमौक्तिकहस्तेन कर्तव्यं पितृतर्पणम् । |
([२] मणिः सौवर्णो न तु नीलादिः ।
"नीलगोमेदवज्रादिहस्तो नैव तु तर्पणम् । |
ङ. ति । स्म ।
- ↑ धनुश्चिह्नान्तर्गतं नास्ति ङ. पुस्तके।
- ↑ धनुश्चिह्नान्तर्गतग्रन्थस्थाने ङ. पुस्तके--'अत्र मणिः सौवर्ण एव ग्राह्यः । वज्रादिमणीनां तर्पणे निषिद्धत्वात् । तथा च स्मृतिमञ्जर्यां सत्यव्रतः- खड्गमौक्तिकसौवर्णमणिकाञ्चनदर्भकाः । हस्ते धार्यास्तर्पणे तु हीरकादि न धारयेत् । हीरकादियुतो यस्तु कुर्वीत यदि तर्पणम् । क्रुद्धाः स्युः पितरस्तस्य शापं दत्त्वा व्रजन्ति हि' इति । तर्पणे कण्ठे मालाधारणनिषेध उक्तो भरद्वाजेन 'कण्ठे माला यस्तु धृत्वा कुर्वीत यदि तर्पणम् । निराशाः पितरो यान्ति शापदास्तस्य सर्वदा' इति' इति ग्रन्थो वर्तते ।