लामन्यारोपिताशेषाभासवस्तुनिरासतः ।
स्वयमेव पर ब्रह्म पूर्णमद्वयमक्रियम् ॥ ३९८ ॥
समाहिताया सति चित्तवृत्तौ परात्मनि ब्रह्माणि निर्विकल्पे ।
न दृश्यते कश्चिदय विकल्पः प्रजल्पमात्र. परिशिष्यते ततः ॥ ३९९ ॥
असत्कल्पो विकल्पोऽय विश्वमित्येकवस्तुनि ।
निर्विकारे निराकारे निर्विशेष भिदा कुतः ॥ ४०० ॥
द्रष्ट्रदर्शनदृश्यादिभावशून्यैकवस्तुनि ।
निर्विकारे निराकारे निर्विशेपे मिदा कुतः ॥ ४०१ ।।
कल्पार्णव इवात्यतपरिपूर्णेकवस्तुनि !
निर्विकारे निराकारे निर्विशेषे मिदा कुतः ॥ ४०२ ॥
तेजसीव तमो यत्र प्रलीन भ्रांतिकारणम् ।
अद्वितीये परे तत्त्वे निर्विशेपे भिदा कुतः ॥ ४०३ ॥
एकात्मके परे तत्त्वे भेदवार्ता कथ वसेत् ।
सुषुप्तौ सुखमात्राया भेदः केनावलोकित ।। ४०४ ॥
नास्ति विश्व परतत्त्वबोधात्सदात्मनि ब्रह्मणि निर्विकल्पे ।
कालत्रये नाप्यहिरीक्षितो गुणे नाबुबिंदुर्मृगतृष्णिकायाम् ॥ ४०५ ॥
मायामात्रमिद द्वैतमद्वैत परमार्थतः।
इति ब्रूते श्रुतिः साक्षात्सुषुप्तावनुभूयते ।। ४०६ ।।
अनन्यत्वमधिष्ठानादारोप्यस्य निरीक्षितम् ।
पंडितै रज्जुसादौ विकल्पो भ्रातिजीवन' ॥ ४०७ ॥
चित्तमूलो विकल्पोऽय चित्ताभावे न कश्चन ।
अतश्चित्त समाधेहि प्रत्ययूपे परात्मनि ॥ ४०८ ॥
किमपि सततबोध केवलानदरूप
निरुपममतिवेल नित्यमुक्त निरीहम् ।
निरवधि गगनाम निष्कल निर्विकल्प
