न चैषां सघातस्त्वमु भवति विद्वन् शृणु पर
यदेतेपां साक्षी स्फुरणममल तत्त्वमसि हि ॥ ७७३ ॥
यज्जायते वस्तु तदेव वर्धते तदेव मृत्यु समुपैति काले ।
जम्मैव तेनास्ति तथैव मृत्यु स्त्येव नित्यस्य विभोरजस्य ।। ७७४ ॥
य एष देहो जनितः स एव समेधते नश्यति कर्मयोगात् ।
त्वमेतदीयास्वखिलास्ववस्थास्ववस्थितः साक्ष्यसि बोधमात्रः ॥ ७७५ ॥
यत्स्वप्रकाशमखिलात्मकमासुषुप्ते-
रेकात्मनाहमहमित्यवभाति नित्यम् ।
बुद्धेः समस्तविकृतेरविकारि बोद्धृ
यद्ब्रह्म तत्त्वमसि केवलबोवमात्रम् || ७७६ ॥
स्वात्मन्यनस्तमयसविदि कल्पितस्य
व्योमादिसर्वजगतः प्रददाति सत्ताम् ।
स्फूर्ति स्वकीयमहसा वितनोति साक्षा-
द्यब्रह्म तत्त्वमसि केवलबोधमात्रम् ॥ ७७७ ॥
सम्यक्समाविनिरतैर्विमलातरगैः
साक्षादवेक्ष्य निजतत्त्वमपारसौख्यम् ।
सतुष्यते परमहसकुलैरजस्त्र
यद्ब्रह्म तत्त्वमसि केवलबोधमात्रम् ।। ७७८ ।।
अतर्बहिः स्वयमखडितमेकरूप-
मारोपितार्थवदुदचति मूढबुद्धेः ।
मृत्स्नादिवद्विगतविक्रियमात्मवेद्य
यद्ब्रह्म तत्त्वमसि केवलबोधमात्रम् ॥ ७७९ ।।
श्रुत्युक्तमव्ययमनतमनादिमध्य-
मव्यक्तमक्षरमनाश्रयमप्रमेयम् ।
आनदसद्धनमनामयमद्वितीयं
