येद्धुकामो जगामाथ पुनस्तैश्च पराजितः ।
ततः खिन्नमना भूत्वा तमेव शरणं ययौ ॥ ६०
बिलद्वारेण देवेशं गत्वा पादौ प्रगृह्य च ।
रुरोद 'त्राहि त्राही" ति तं प्राहार्चास्वरूपवान् ॥ ६१
"मा भैषीः पुत्र ! भद्रं ते चक्रसङ्खौ ददामि ते ।
ताभ्यां गच्छ पुरीं दिव्यां तौ ते शत्रून् हनिष्यतः ॥ ६२
इत्युक्त्वा तौ ददौ तस्मै ताभ्यांसह जगाम सः ।
तौ च शत्रून्निहत्याशु कृत्वा राज्यमकण्टकम् ॥ ६३
आजग्मतुः क्षितिभृिता साकं देवस्य सन्निधौ ।
राजा देवं ववन्देऽथ स्तुत्वा स्तोत्रैरनेकशः ॥ ६४
बिम्बादौ शङ्खचक्राभावे कारणवर्णनम्
"वरं वरय भद्रे"ति देवो राजानमब्रवीत् ।
राजा---
'मयाऽऽयुधप्रदानस्य ख्यात्यै देवोत्तम प्रभो ! ॥ ६५
अर्चाबिम्बे शिलाबिम्बे चक्रश्ङ्खौ न धारय' ।
इति सम्प्रार्थितो देवो न दधार पुनश्च तौ ॥ ६६
अदृश्यौ तिष्ठत्तश्चोभौ पार्श्वतः शार्ङ्गधन्वनः ।
इत्येतत्कथितं सर्वं यत्पृष्टोहं त्वयाऽनघ ।
सकारणं चक्रदानं किमन्यच्छ्रोतुमिच्छसि' ॥ ६७
इति श्रीब्रह्मपुराणे श्रीवेङ्कटाचलमाहात्म्ये तोण्डमान्नामक-
नृपोत्पति भगवद्दत्तशङ्खचक्रधारणप्राप्त्यादि-
वर्णनं नाम सप्तमोऽध्यायः ।