नोपनीतोऽपि च प्रीत्या सुतो मे पञ्चवार्षिकः ।
अष्टमे वाऽथ दशमे न कृतो दारसङ्गहः ॥ ४७
बारम्य जातकर्माऽपि नत्रयं नापि चाभिधा ।
पुत्रार्जितं धनं ब्रह्मन्! नोपजीवितमद्य मे ॥ ४८
अभिषिच्य सुतं राज्ये भार्यया कृतभोजिना ।
न गतश्च वनं विद्वन्! पारम्पर्यक्रमान्मया ॥ ४९
अहो दरिद्रस्य महानुभाव! मे पुत्रेण हीन कथं गतिर्भवेत् ।।
वृथा शरीरं घटकृङघसन्निभं जातं सुधर्मस्य कुले सुषावने ॥ ५०
मनुष्याणामनाथानां दुर्लभं पुत्रजन्म च ।
बहुपुण्यवशपुत्रो जायते मानवोदरे ॥ ५१
कन्यकाऽपि न सम्भूता इस्माकमनिपाधमनाम् ।
सपुत्रः क नु जयेरन् धर्मार्सन्तानसंज्ञिकः ॥ ५२
वरदाच्युत रग्नेश! जगनाथ जगद्गुरो!।
सुब्रम्लष्य सुराधीश! सम! कृण! नमोऽस्तुते ॥ ५३
वेङ्कटेश! रमाकन्नि! वराहवदनाच्युत!।
नारायण! माघीश ! कृपां कुरु कृपानिधे ॥ ५४
सुपुत्रवन्तः खलु भाग्यवतो बभ्रुवतो भुवि दुःखयन्तः ।।
संसारसिन्धोस्तरणेऽस्यशक्तः का मे गतिः कर्मफलनुभोगिनः॥५५
एवमुक्ता महीदेवं त्रिरराम महीपतिः ।
'पापिष्ठोऽहं दुराचारः पुत्रेणाहं दरिद्रितः । ५६
। कन् लोकम् गमिष्यामि श्रं वा नरकं गुरो!।
क उपायो महमज्ञ! पुत्रलाभे द्विजोत्तम!।
इति रसजवचः श्रुव गुरुर्वाक्यमुवाच ह । ५७
20
