श्रीवेङ्कटाद्रेर्महिमानमुत्तमं जानन्ति न लशिवेन्द्रपूर्वकाः।
किमर्पवीर्या मनुजानतमोभता जानन्ति विष्णोः स्थमद्भुतं हि तदा ॥ २६
इति श्रीभविष्योत्तरपुराणे तीर्थखडे श्रीवेङ्कट। बलमाहाल्ये नृपंप्रति
श्रीनिवासकृतशापहेतूपन्यासादिवर्णनं
नाम चतुर्थोऽध्यायः ।
***
अथ पञ्चमोऽध्यायः ।
पद्मावतीपरिणयोद्योतः
ऋषय[[सदस्यः:
‘सूत ! सूत ! महाभाग! सर्वशस्त्रविशारद!।
श्रुतं श्रीवेङ्कटेशस्य माहन्थं पापनाशनम् ॥ १
अवतारप्रभावश्च चोलराजंनिबन्धनम् ।
वैकुष्ठादैवगमने चरित लैकिकं परम् ॥ २
कृपालोऽसि दयासारः शिष्यप्रीतिपरायणः ।
तकल्याणबिथिं ब्रूहि को वाSSकाशनृपोत्तमः ॥ ३
कथ पुष्यभवपूर्वं कथ जामातृतां गतः ।
योगिनां मनसाऽचिन्त्यः श्रीनिवासः सतां गतिः ॥ ४
तत्वेन मूहि भगवन्! स वैवाहिकं शुभम्।
यः पुमान् वेङ्कटेशस्य महिमकं रसागरे ।
मनाचारपरो नित्यं स धन्य पुण्यवर्धन.’ ॥ ५
एवं मुनीनां वचनं निशम्य सूतो नितान्तं निबलिष्यसन्।
उवाच भक्तयबतिनम्नदेहः साच्चियसौ तान् कृपयऽभिनन्दन्॥ ६