प्रचुक्रोश दयाम्भोधिं आपन्नानां परायणम् ।
नारायणं चक्रपाणिं रक्ष रक्षेति वै मुहुः ॥ ३४
‘वेङ्कटेश ! दयासिन्धो! शरणमगतपालक !।
त्राहि मां पुरुषव्याघ्र! रक्षवशमुपगतम् ॥ २५
लक्ष्मीकान्त ! हरे ! विष्णो ! वैकुण्ठ! गरुडध्वज!।
मां रक्ष रक्षसाऽऽक्रन्त ग्राह गज यथा B २६
दामोदर ! जगदथ! हिरण्यमुरमर्दन!।
प्रहृदमिव मां रक्ष राक्षसेनातिपीडितम् ॥ २७
पद्मनाभहननोद्युक्तासुरवधाय मगधकृतचक्रप्रेषणम्
इत्येवं स्तुवतस्तस्य पझनाभस्य हे द्विजाः!।
स्वभक्तस्य भयं ज्ञात्वा चक्रपाणिर्दयानिधिः । । २८
स्वचक्र प्रषयमास भक्तरक्षणकारणात् ।
प्रेरितं विष्णुचकं तत् विष्णुना प्रभविष्णुना। ॥२९
आजगामाथ वेगेन चक्रथुष्करिणीतटभ।
अनन्तादित्यसङ्काशं अनन्ताग्निसमप्रभम् ॥ ३०
महञ्चालं महानाद महमुरविमर्दनम् ।
दृष्ट्वा सुदर्शनं विष्णोः राक्षसोऽथ प्रदुद्रुवे ॥ ३१
भगवन्प्रेषितचक्रकृतासुरवधः
द्रवमाणस्य तस्याशु राक्षसस्य सुदनम् ।
शिरश्चकर्त सहसा ज्वालमालदुरासदम् ॥ ३२
ततो विप्रवरो दृष्ट्वा राक्षसं पतितं भुवि ।
मुदा परमया युक्तः तुष्टाव च सुदर्शनम् । ३३
