सहस्राक्षस्य[१]तत्कर्म विज्ञाय मुनिपुङ्गवः ॥ १० ॥
रम्भां क्रोधसमाविष्टः शशाप कुशिकात्मजः ।
तत्कर्म-तस्या लोभनादिकर्म सहस्राक्षस्य प्रेरणामूलमिति विज्ञाय-युक्त्या निश्चित्य[२]रम्भां शशापेति ॥ १० ॥
यन्मां [३]लोभयसे रम्भे ! कामक्रोधजयैषिणम् ॥ ११ ॥
दश वर्षसहस्राणि शैली स्थास्यसि दुर्भगे !
शैली-शिलाप्रतिमा ॥ ११ ॥
ब्राह्मणः सुमहातेजाः तपोबलसमन्वितः ॥ १२ ॥
उद्धरिष्यति रम्भे ! त्वां मत्क्रोधकलुषीकृताम् ।
ननु स्वस्वामिनियोगतः प्रवृत्तायाः रम्भायाः कोऽपराधः? उच्यते । अत एव सोऽपि अज्ञानात् बतैवं वृथा शापः प्रवृत्त इति पश्चात्तापसहितस्तामनुगृह्णाति-ब्राह्मण इत्यादि ।[४] ब्राह्मणः-ब्रह्मपुत्रः, वसिष्ठ इति यावत् ॥ १२ ॥
एवमुक्त्वा महातेजा विश्वामित्रो महामुनिः ॥ १३ ॥
अशक्नुवन् धारयितुं[५]क्रोधं, सन्तापमागतः ।
[६]सन्तापं-शापनिमित्तपश्चात्तापम् ॥ १३ ॥
तस्य शापेन महता रम्भा शैली तदाऽभवत् ॥ १४ ॥
वचः श्रुत्वा च कन्दर्पो महर्षेः, स च निर्गतः ।