अयं यज्ञहरोऽस्माकं अनेनाश्वोऽपनीयते ।
इति ते सर्वभूतानि निघ्नन्ति सगरात्मजाः ॥ २५ ॥
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे बालकाण्डे एकोनचत्वारिंशः सर्गः
अपनीयते-अपनीयते स्म इति तत्प्रसङ्गरहितानि सर्वभूतानि राजवदविचार्यैव घ्नन्तीत्यर्थः । माद्री (२५) मानः तर्गः ॥ २५ ॥
इति श्रीमद्रामायणामृतकतकटीकायां बालकाण्डे एकोनचत्वारिंशः सर्गः
अथ चत्वारिंशः सर्गः
[सगरपुत्राणां भस्मीभावः]
देवतानां वचः श्रुत्वा भगवान् वै पितामहः ।
प्रत्युवाच सुसंत्रस्तान् कृतान्तबलमोहितान् ॥ १ ॥
एवं भगवता त्रस्तपुत्रत्राणोपदेशपूर्वकं पुनश्च प्रकृतप्रवृत्युपदेशः । देवतानामित्यादि । कृतान्तति । कृत अन्तः– प्रागुक्तरीत्या सर्वलोक-नाशः यैस्तानि तथा, तानीमानि सगरसुतबलानि तथा, तैर्मोहिताः-मूर्च्छितचित्तास्तथा ॥ १ ॥
यस्येयं वसुधा कृत्स्ना वासुदेवस्य धीमतः ।
[१]कापिलं रूपमास्थाय धारयत्यनिशं धराम् ॥ २ ॥
कृत्स्नाऽपीयं वसुधा यस्येति । जलभूमयविराजो भूप्रधानमूर्तित्वाद्वासुदेवस्य भूमेः असाधारणस्वत्वम् । धारयतीति । योगबलनेति शेषः ॥ २ ॥
- ↑ एतदनन्तरं-महिषी माधवस्यैषा स एष भगवान् प्रभुः । इत्यधिकम्-ङ
