७६८ श्रीमद्वाल्मीकिरामायणे युद्धकाण्डे
भाति राक्षसराजोऽसौ प्रदीप्तीमविक्रमैः। भूतः परिवृतम्तीक्ष्णैर्देहवद्रिरिवान्तकः॥
दिष्ट्यायमद्य पापात्मा मम दृष्टिपथं गतः। अद्य क्रोधं विमोक्ष्यामि सीताहरणसंभवम् ।। ३,
एवमुक्त्वा ततो रामो धनुरादाय वीर्यवान् । लक्ष्मणानुचरस्तस्थौ समुद्धृत्य गरोत्तमम् ॥ ३२
ततः स रक्षोऽधिपतिर्महात्मा रक्षांसि तान्याह महायलानि ।
द्वारेषु चर्यागृहगोपुरेषु सुनितास्तिष्ठत निशिशः ॥
इहागतं मां सहितं भवद्भिर्वनौकसश्छिद्रमिदं विदित्वा ।
शून्यां पुरी दुष्पसहां प्रमथ्य प्रवर्षयेयुः सहसा समेताः॥
विसर्जयित्वा सहितांस्तनम्नान् गनेषु रक्षःयु यथानियोगम् ।
व्यदाग्यद्वानरसागरौघ महाझपः पूर्णमियार्णचौघम् ।।
तमापतन्तं सहमा समीक्ष्य दीसेपुचापं युधि गक्षमेन्द्रम् ।
महत्समुत्पाट्य महीधरामं दुद्राव ग्क्षोऽधिपति दरीशः ।।
नच्छैलशृङ्ग बहुवृक्षसानुं प्रगृह्य चिक्षेप निशाचगय ।
नमापतन्तं महसा समीक्ष्य विभेद बाणैस्तपनीयकैः ।।
नम्मिन् प्रवृद्धोत्तमसानुवृने शृङ्गे विकीर्ण पतिते पृथिव्याम् ।
महाहि कल्पं शरमन्नकामं ममाददे गक्षसलोकनाथः ।।
स तं गृहीत्वानिलतुल्यवेगं सविम्फुलिम ज्वलनप्रकागम् ।
बाणं महेन्द्रागनितुल्यवेगं चिक्षेप सुग्रीववधाय रुटः ।।
स मायको रावणबाहुमुक्तः शक्राशनिप्ररव्यवपुः शिनामः ।
मुग्रीवमासाद्य विभेद वेगागहेरिना क्रौश्चमिवोग्रशक्तिः ।।
म सायकार्तो विपरीनचेताः कूजन् पृथिव्यां निपपात वीरः ।
नं प्रेक्ष्य भूमौ पतितं विसज्ञं नेदुः प्रहृष्टा युधि यातुधानाः ।।
नतो गवाक्षो गवयः मुदंष्ट्रस्तथर्पभो ज्योतिमुखो नभश्च ।
शैलान् समुद्यम्य विवृद्धकायाः प्रदुद्रुवुम्तं प्रति राक्षसेन्द्रम् ।।
नेपां प्रहागन् स चकार मोघान् रक्षोऽधिपो बाणगणैः शिताः
नान् वानरेन्द्रानपि बाणजालैबिभेद जाम्बूनदचित्रपुङ्खैः ॥
४३
ते वानरेन्द्रानिदशारिबाणैर्भिमा निपेतुर्मुवि भीमकायाः ।
ततस्तु तद्वानरसैन्यमुग्रं प्रच्छादयाम
स बाणजालैः
