१८० श्रीमद्वाल्मीकिरामायणे अयोध्याकाण्डे नाग्निहोत्राण्यहूयन्न नापचन गृहमेधिनः । अकुर्वन्न प्रजाः कार्य सूर्यश्चान्तरधीयत' ॥ ९ व्यग्मृजन कबलान्नाना गावो वत्मान्न पाययन ! पुत्रं प्रथमजं लब्ध्वा जननी नाभ्यनन्दत ॥ १० त्रिटाइकुर्लोर्हिनाङ्गक्ष्व बृहस्पतिधावपि । दारुणाः सोममभ्येन्य प्रहाः सर्वे व्यवस्थिताः ॥ ११ नक्षमणि गताचीपि ग्रल्लाक्ष्च गतनेजसः । विशाखान्तु सधूमाश्च नभसि प्रचकाशिरे ॥ १२ कालिकानिलगेन महोदधिर्धारवोत्धितः । रामे वनं प्रव्रजिते नगरं प्रचचाल तत् ॥ १३ दिशः पर्याकुलाः सर्वास्तिमिरेणेव संपताः । न ग्रहो नापि नक्षत्रं प्रचकाशे न किचन ॥ १४ अकम्मान्नागरः मर्घो जनो दैन्यमुपागमत् । आहारे वा विहारे वा न कश्चिदकरोन्मनः ॥ १५ शोकपर्यायसंततः सननं दीर्घमुच्छसन । अयोध्यायां जनः सर्वश्चक्रोश जगतीपनिम ॥ १६ बाप्पपर्याकुलमुग्वो राजगार्गगनो जन । न इष्टो लक्ष्यने कश्चित सर्वः शोकपरायणः ॥ १७ न वानि पवनः शावां न शशी मोम्यदर्शनः । न मूर्यस्नपते लोकं मर्व पर्याकुलं जगन ॥ १८ अनर्थिनः सृता: ख्रीणा भतीरो भ्रातरस्तथा । सर्वे सर्व परित्यज्य राममेवान्वचिन्तयन ॥ १९ ये तु रामन्य सृमुदः सर्व ते मूढचेनसः । शोकभारेण चाक्रान्ताः शयनं नैव भेजिर' ॥ २० नतम्बोध्मा रहिना महात्मना पुरंदरेणव मही सपर्वना । चचाल घोर भयशोकपीडिता सनागयोधाधगणा ननाद च ॥ २१ xxx xxx xxxxxx xxxx xxxxxxx xxxxxx xxxx नाम् एकxxxxxxx सर्ग:
द्विचत्वारिंशः सर्गः दसरयाकन्दः यावत्तु निर्यनम्तम्य रजोभ्पमहश्थन । नैवेक्ष्वाकुवरस्तावन मंजहारागत्मचक्षुपी ॥ १ यावद्राजा प्रिय पुत्रं पश्यन्यन्यानधामिकम । नायव्यवर्धनेवाग्य धरण्यां पुत्रदर्शने ॥ २ न पर्श्यान रजाxxxx यदा रामम्य भृमिपः । तदार्तxx विपण्णश्च पपान धरणीनले ॥ ३ तस्य दक्षिगमन्पगान कौभन्वा बाहुमङ्गना । वामं चाम्यान्वगाद्वहुं कैकंयी भरतप्रिया ॥ ४ नां नयन च भांन्नां धर्मण विनयेन च । उवाच राजा कैकयीं समीक्ष्य व्यथितेन्द्रियः ॥ ५ कैकेयि ना रामामानि xxxx xष्टचारिणी । न हि त्वां द्रष्टुमिच्छामि न च बान्धवी ॥६
1. xxxxx xx xxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxx xxxxxx xxxxxx xxx xxxxxxx 2. xxxxx xxx xxxxxx 3. xxxxxx xxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
