|
तल्लक्षणं च---- |
इति ॥ ४ ॥ ९ ॥ ३ ॥
श्री० टी०-अत्र शूरा इति । अत्रास्यां चम्वामिषवो बाणा अस्यन्ते क्षिप्यन्त एभिरितीष्वासा धनूंषि महान्त इष्वासा येषां ते तथा । भीमार्जुनौ तावदत्रातिप्रसिद्धौ योद्धारौ । ताभ्यां समाः शू[१]राः सन्ति । तानेव नामभिनिर्दिशति युयुधानः सात्यकिः ॥ ४ ॥
किं च---धृष्टकेतुरिति । चेकितानो नामैको राजा । नरपुंगव नरश्रेष्ठः शैब्यः ॥ ५ ॥
युधामन्युश्चेति । विक्रान्तो युधामन्युर्नामैकः । सौभद्रोऽभिमन्युः । द्रौपदेया द्रौपद्यां पञ्चभ्यो युधिष्ठिरादिभ्यो जाताः प्रतिविन्ध्यादयः पञ्च । महारथादीनां लक्षणम्-
|
"एको दश सहस्राणि योधयेद्यस्तु धन्विनाम् । |
म० टी०--यद्येवं परबलमतिप्रभूतं दृष्ट्वा भीतोऽसि हन्त तर्हि संधिरेव परैरिष्यतां किं विग्रहाग्रहेणेत्याचार्यभिप्रायमाशङ्कयाऽऽह-
|
अस्माकं तु विशिष्टा ये तान्निबोध द्विजोत्तम ॥ |
तुशब्देनान्तरुत्पन्नमपि भयं तिरोदधानो धृष्टतामात्मनो द्योतयति । अस्माकं सर्वेषां मध्ये ये विशिष्टाः सर्वेभ्यः समुत्कर्षजुषस्तान्मयोच्यमानान्निबोध निश्चयेन मद्वचनाद्वधारयेति भौवादिकस्य परस्मैपदिनो बुधे रूपम् । ये च मम सैन्यस्य नायका मुख्या नेतारस्तान्संज्ञार्थमसंख्येषु तेषु मध्ये कतिचिन्नामभिगृहीत्वा परिशिष्टा-
- ↑ क. अ. “राः शौण क्षात्रधर्मेणोपेताः स ॥
