( २२६ )
स विक्रमाङ्कदेवः परावृत्य निवृत्य कियत्यध्वन्यपि मार्गेऽपि स्थितस्सन् विजय प्रदेशात्परावृत्यस्वदेशमार्गे कियद्दूर समागतोऽपि सन्नकस्मादेवाऽतर्कितोपनत मरतैरुद्वेगस्य गम्यत्व पात्रत्वमगमत् प्राप्त ।
भाषा
बाद में दिग्विजय का कार्य सम्पन्न कर लौटते हुए मार्गों में कुछ दूर भी आजाने पर, वह अकस्मात् अशन्ति का पात्र बन गया अर्थात् वह उद्विग्न हो उठा ।
स शङ्कातङ्कमासाद्य स्फुरणाद्वामचक्षुषः । |
अन्वयः
सः घासचक्षुषः स्फुरणात् शङ्कातङ्कम् आसाद्य तातपादानां श्रेयः अस्तु इति सास्त्रम् अवोचत् ।
व्याख्या
स राजकुमारो वाम दक्षिणेतर चक्षुर्नयन तस्य वामनयनस्य स्फुरणाच्चलनात् ज्ञाय सन्देहस्याऽऽतङ्क भयमासाद्य प्राप्य तातपादांना पूज्यचरणांनाम् (मम पितु.) श्रेय कल्याणमस्त्विति वचोऽस्रेणाऽश्रुणा सहित यथास्यातथाऽवोचतोक्तवान् ।
भाषा
बाई आंख के फड़कने से सन्देह से भयभीत होकर उसने आसूं बहाते हुए पिता जी का शुभ हो, ऐसा कहा ।
अदृस्यैःकैश्चिदागत्य सुन्येतसः। |
अन्वयः
अदृश्यैः कैश्चित् इव आगत्य चिन्तया शून्यचेतसः तस्य कर्णे का अपि अमङ्गलवार्ता न्यधीयत ।