पृष्ठम्:ब्रह्मवैवर्तमहापुराणम्.djvu/१५०

ग.के. क. आर्त सः ॥ शेषो वसुंधरां सूत्रं सा च सर्वं चराचरम् ॥ १९ ॥ यस्याज्ञया सदा पाति जगत्प्राणे जगत्रये । तपति भ्रमणं कृत्वाशैसं• १. ३ A ६७ ॥ छ। स्वेस्वे भूगोलं स्थाने सुप्रभाकरः समुद्राश्च ॥ ३२० तूर्ण. ' ॥ मीत्यधोऽधुना दहत्यग्निः संचरते । तमीशं मृत्युश्च भज सर्वजंतुषु भक्त्या ॥ च ङत्पत्तिः शक्रः किं शाखिनां कर्तुमीश्वरः काले ॥ पुष्पाणि २२॥ ब्रह्मांडं च फलानि च कतिविधमावि च ॥ २१ ॥ |३| अ० २१ ||धृतं तिरोहितम् । विधेयश्च कतिविधा यस्य भूभंगलीलया ॥ २३ ॥ मृत्योर्मुत्युः कालकालो विधातुर्विधिरेख सः ॥ भज तं शरणं ॐ|तात स ते रक्षां करिष्यति ॥ २७ ॥ अहोष्टाविंशदिंद्राणां पतने यदहर्निशम् ॥ विधातुरेख जगतामष्टोत्तरशताधिकः ॥ २६ ॥ निमे॥४ ॐ||षायस्य प्रशशंसुश्च पतनं मुनयो निर्गुणस्यात्मनः भगवंतं सभासदः प्रभोः ॥ । २७एवंभूते ॥ नंदः तिष्ठतीशे सपुलको शक्रपूजाविडंबनम् दृष्टः सभायां साश्रुलोचनः । २६॥ इत्येवमुक्त्वा । आनंदयुक्ता श्रीकृष्णो मनुजा विरराम यदि च पुत्रैः नारद परा ) छ| |जिताः॥ २८॥ श्रीकृष्णाज्ञां समाज्ञाय चकार स्वस्तिवाचनम् । क्रमेण वरणं तत्र सर्वेषां च चकार ह ॥ २९॥ पर्वतस्य मुनीं|४ | शूद्राणां चकार पूजनं मुदा ॥ बुधानां त्राह्मणानां च गवां वर्तेश्च सादरम् ॥ १३० ॥ तत्र पूजासमाप्तौ च क्रतोच मुमहोत्सवे॥४ |झनानाप्रकारखाद्यानां बभूव शब्द उल्वणः ॥ ३१ ॥ जयशब्दः शंखशब्दो हरिशब्दों बभूव ह । ॥ वेदमंगलकांडं च पपाठ मुनिपुंग /छ। |ऊ|वः ॥ ३२ ॥ बंदिनां प्रवरो डिंडी कंसस्य सचिवः प्रियः । उच्चैः पपाठ पुरतो मंगलं मंगलाष्टकम् ॥ ३३ ॥ कृष्णः शैलांतिकं गत्वाङ्क ॐभिन्नां मूर्ति विधाय च ॥ वस्तु खादामि शेलोस्मि वरं वृण्वित्युवाच ह ॥ ३४ ॥ उवाच नंदं श्रीकृष्णः पश्य शैलं पितः पुरः ॥ वरं| छु ॐ|प्रार्थय भद्रं ते भविता चेत्युवाच हृ॥ ३५ ॥ हरेर्दास्यं हरेर्भक्तं वरं वने स् बछवः ॥ द्रव्यं भुक्त्वा वरं दत्त्वा सोंत्र्धानं चकार ह छै। छ|। ३६ ॥ मुनींद्रान्ब्राह्मणांश्चैव भोजयित्वा च गोपपाः ॥ बंदिभ्यो ब्राह्मणेभ्यश्च मुनिभ्यश्च धनं ददौ ॥ ३७ ॥ मुनिभ्यो ब्राह्मणेभ्यो” |पि दत्वा नंदो मुदान्वितः ॥ रामकृष्णौ पुरस्कृत्य सगणः स्वालयं ययौ ॥ ३८॥ रौप्यं वस्त्रं सुवर्णं च वरमत्रं मणिं तथा ॥.भक्ष्यं|४|॥ ६७ ॥ १ विभर्ति-३०पा० २ विधेयाथ-३• पा० ।