एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
२२२
प्रपञ्चसारे
दयादिनाय चैदिक-
पारत्रिक सिद्धये चिरं मन्त्री ।। २८ ।।
इन्दुमचोदितमुघारसपूर्णसाण-
संबद्धविन्दुसुसमेधितमादिवीजम् ।
संचिन्त्य यो मनुमिमं भजत मनस्वी
स्वात्मैक्योऽय दुरिदैः परिमुच्यतेऽसी ॥ २९ ॥
व्योमानुगेन च सुधाम्बुमुचा सुदामा
प्रद्योतमानसविनिःसृतशीतरुग्भ्याम् ।
आमाधिता दहनचन्द्रळसन्मदोभ्यां
रोगापमृत्युविपदाहरजः प्रयान्ति ॥ ३० ॥
इंसाण्डाफाररूपं धुतपरमसुध मनि धन्दं बलवं
मीदा सीपुम्नमार्ग निशिवमतिरथ न्यामदेहोपगानम् ।
स्मृत्वा संजप्य मन्यं पलिबविपशिकरगयरोन्माधमूत।।
परमारावीश्च मन्त्री हरति दुरिसदाभाग्यदारिद्रादीपः ।।
विधाय सिपिपज मनुयुतांशसत्कणिर्फ
निधाय पटमा पूरयतु बारिणा सन्मुखम् ।
