भ्रम-हळा ! कुदो ण लख्खीअसि । (हळा ! कुतो न लक्ष्यसे ) ।
कासा-अन्यदप्यत्याहितं श्रूयते ।
भास्क–हन्त ! दैवदुर्विलसितम् ।
कासा---अरुण ! किमापन्नम् ?
अरु---( तूष्णीं वर्तते )
भास्क --किं गोपनेन ?
अरु-उद्विजते वक्तुं जिह्वा ।
कासा –
प्रतिकर्तुमशक्यं वा शक्यं वा सुहृदा स्वयम् ।
अनिष्टमपि सञ्जातममिधातव्यमेव हेि॥
अरु-
अहो ! श्रुत्वा यावत्तव शुभनिदेशं सह मुदा
वयं भूमीगेहाद्बहिरिह विनिर्यातुमनसः ।
उदस्थाम प्रीत्या पतिमनुगता ते तनुभवा
मियाऽत्यक्षत् भो ! मामुपसरति भूतं महदिति ।।
कासा-कष्टम् ! तत: |
अरु--यावदावां परावृत्य पश्यामः तावद्भदा जलधरे सौदामनीव अन्तर्हिता ।
कासा-किं करिष्यामेि सखे ! पापा हेिमानी भैरव्यै यां तरुणीं निर्दिष्टवती सा वस्सैव
न संशयः ।
वत्सौ सुन्दरवपुषौ सद्गुणपूर्णौ चिरेण संलब्धौ ।
कीरौ यथा बिडाली कालीतृप्त्यौ हानेष्यति हिमानी ।।
(इति पतति )
विदू–(उत्थाप्य) वअस्स! समस्ससिहि (वययस्य समाश्वसिहि ।
कासा-
स्मरामि वां शैशवमद्य वत्सौ लालम्बुमुक्ताफलमुग्धसृक्कम् ।
द्वित्रैर्नवीनैर्दशनैर्मनोज्ञवक्त्राब्जमस्पष्टवचोभिरामम् ॥
भास्क-
हा तादृशीह दयिते पुरतः स्थितेव
स्वं भासि मे तुहिनमण्डलमीतिभारात् ।
95
