'छुर च्छेदने क्तः । यावादि (५-४-२९) कन्नि'ति कविकामधेनौ व्याख्यातम् । 'कृन्तत्यचोटयदचुण्टयदच्छु[१]रच्च' इत्याख्यातनिघण्टुश्च । त[२]देवमपाठपक्ष एव न्याय्यः, चितादौ चेच्छुरिर्न दृश्यते ।
[३]स्तेये चोरयतीति स्याच्चुरेश्छेदे चुरेदिति।
इति तु क्वचित् पाठः । तदापि चकारादित्वमयुक्तमेव । यदा तु छकारादिरेवापठ्यत, तदापि कथञ्चित् सादृश्यं नेयम् ॥
शूरयेतेति विक्रान्तौ शूर्यते स्तम्भहिंसयोः ॥ १५१ ॥
'शूर वीर विक्रान्तौ' । प[४]दादी । 'शूरी हिंसास्तम्भयोः' । दिवादिरनुदात्तेत् ॥
गुरते गूरयेतेति शे णावुद्यमने तङि ।
श्यनि गूर्यत इत्येवं गतिहिंसनयोस्तङि ॥ १५२ ॥
'गुरी उद्यमने' । तुदादिः । 'गूर उद्यमने' । चितादिः । 'धूरी गूरी हिंसागत्योः' ॥
संशये चारयेद्गत्यां चरति
'चर संशये' । 'चर गतौ भक्षणे च' । यथा तु 'भक्षणेऽपि प्रयुज्यते चरिः' इति मैत्रेयरक्षितः, तथा नायं पाठोऽस्ति । अपि त्वर्थवशेन केनचित् प्रक्षिप्त इति गम्यते; तथा 'चर गतिभक्षणयोरि'ति[५] ॥
- ↑ छेदनार्थे चुरतीत्याख्यातस्य सत्त्वे तदत्रापठिप्यत.
- ↑ उक्तप्रकारेण तुदादेर्णिजुदाहरणस्य चकारादित्वस्य चासामञ्जस्यादित्यर्थः.
- ↑ इदमर्धे रान्तशेषतया दैवग्रन्थे पठ्यते 'गतौ शलती'ति (१५४) श्लोकात् प्राक्.
- ↑ आगर्वीयावित्यर्थः.
- ↑ मैत्रेयोक्तिपर्यालोचनया 'चर गतौ भक्षणे च' इति वा 'चर गतिभक्षणयोः' इति वा पाठो नास्तीति प्रतीयते इति वाक्यार्थः.
