८५४ तमुवातिके । रोच्छेदनादिरूपो बाधो नैवाशङ्कितव्यः । ये ऽपि च त्पन्नवाधः तमपि फनवियोगमनोपपादयिष्यामः । ए वं तावद् द यर्द्धयोर्विरोधे वर्णितम् अर्थसिइ त्वात्तु भाष्य करेणेतरैः सच न प्रदर्शितं व्याख्याटभिम्वेवं प्रपश्य तव्यम् । यथा श्रुतिवाक्ययोर्विरोधे अरुणद्विवयसमथ्य् दानन्तर्यसमानाधिकरण्ययामेक च।यन्यदिशीपत्वं प्राप्नु वत्तृतीयाश्रत्य क्रयसंबन्धित्वेन विज्ञायते द्वितीयमोपानभू गतारोइकयोरिव हान यावद्वाक्यं समर्थ क र्पयति त वच्छंत्या विनियोगः कल्पित इति मञ्चदन्तरम् । श्रुति प्रकरणयोर्विरोधे प्रकरणादेकविंशत्वाद्यनुवचनानां दर्शपूर्ण मसिङ्गस्वे प्राप्तं श्रुत्वैव प्रतिष्ठकमादिषु पुरुषार्थावधा रणप्रकरणबाधः। अनवचनन च क्रियात्मकवदिति क त्र्तव्यत।पत्वाप्रकरणह्वेन तद्विरोधोदाहरणत्वं तिम् एव सन्हस्योपसदो द्वादशनस्येति तु द्वादशवस्यानि यावदनितिकर्तव्यतत्मकत्वे सति कथंभावरूपप्रकरणग्र ह्यत्वानपपत्तः सन्निधिमात्रेण प्रकर कल्पनापूर्वक संवन्ध यवमनाकृतिस्थाननिरोधोदाहरणत्वं यक्तमित्येके । त त नैवमश्रितम् । कुतः ॥ यदि द्रव्यगत संख्या स्वतन्त्र वा भवेदयम् । नेयंभवेन शुद्धेन क्रियारूपेण वजैनन् । इतिकर्तव्यतशस्थां येनोद्दिश्योपसत्क्रियाम् । इदशत्वविधिस्तेन कथभावन गृह्यत ॥ इधपि च कथंभावविनियुक्तोqमङ्गल । यषरसंख्यैकवाक्यत्वसमथ्ये कल्पयिष्यति ।
