वारणा इच रावणखिलोमीमभिभवम्भवदीयानित्यसान जातु किंचि-
दपि जानातीति।
स इति । स एष रावण 1 मानुपान्र । मनुप्येभ्य इजर्य । वातावेचचनन् ।
अपमानन अवजा । परिभर इनि यावन् । 'संबवमाननादलावटेलन। इलमर ।
बागमिष्यति रामापतेदिओवयमन्त्रानोऽनवनुदनान । तेपा गायत्वादिति भाव ।
तदितर मुरामरादिभिरवम्यत्वनाहम्पन्न बनुरागगपरा कच्चा पाला अत एव सकती
पषादिक बन्। रामवीदानीम् । संपनियतेऽननलि सप्रहारो युद्धम् । 'सप्रारामिस-
तकसिलोटसयुगा' इति समानपयिष्यमर । ता रामाकान्ना रामपरा में
देगन्तदन्दापण ऐनवताइदिशाजासोपा दन्ता रखना एव कुन्ता प्रायोनि प्रणानि
मलान गाता रो किणा शाका पर । 'कृया तयुद-' इसादिना
सनान । के स्थपुटित निनोचत गल स्मदपुर ग्थल यच तोक तन् । अन्न एर
बनवारणो धनगन । वनतरण निरक्चोतनापन् । स्य'कमहिना स्थल पदमिनी
मिन । मयागा लोकाना समात्रिी । 'संदितार्थोचरपदनाहारे च' इति
समाग । 'घरयापूा निज इनि हिवराना । अधिकारोनग्मो हि लियामिफते'
इति खींचम् । “विंगो' इति टोप् । 'द्विगु-' इसक्वचनम् । ता जगमभिभर
ज्ञापन्न । पीचडलर्भ । असान्मीयास्तात्रीमान् । निप्रदानमहरामयम्य भवत
सम्बन इलयं । ज्ञानु कदाचिदपि फिषिपदपि न जानाति । माल्लोमानेन
दोन रागेन त्वमहिमव न जायते । अरमात तु का रवि भाष । इति
गापाम.सति पूर्वेण सबध ॥
तत मत आह-
अथ भगवानाकर्ण्य गीर्वाणगणवाणीम्।
अथेति । अभ विज्ञापनानन्तरन् । भगवान्विाणु । गच्छन्दो प्यार पात ।
नाणिगणस्यैन्त्रादपुर महान्य वाणी याचनाप में श्रुत्वा ॥
निमोदिलत आर-
|
दन्द्रनीलाचलोदचचन्द्रिकाधवलसित । |
दन्द्रनीखेति । मधु सूदयनीति ममनो विधु । परित्युत् । अन
मधुपरण मजाकिमहादेससहरम्प विभागरावणवध इति योतांपतुगिजनगराव्यम् । इननीलचल इन्वनीनत । इन्द्रनील्लयाणमुकम् । नीदमायुपान्ती या चन्द्रित धीमुदी तसवल शुभ स्मित भय । रिनतपूर्वामिभापि चाहतम ददास सन् । बहा दुभाघोम रामरामान.एनिनशिटपरिपालना मा जानु न सानोति पहेलनमन्दहास सनियत्र । मन मघुम्दनस्पन्दनीराहणावामराम्य बबल कविलममविकत्वादियदुनमा । सुधाधारामतम्यन्दिनीमा एम नधुन माधुर्यपुणधुपाम् । 'मधुर रसवताचि खादुन्यपि मधुपुति । येन मायन्ति मिथुधा
