सयितुमवतरद्भिरुडुनिकरैरिव सुरतरुकुसु[१]मवर्षैरवकीर्यमाणम् , जटाभस्मकुशचीरधारिभिस्तैरेव चतुर्भिराम्नायपुरुषै परिपठयमानशतरुद्रीयविरुदप्रबन्धम्, अम्बरे सविवमवलम्बमानैस्तु[२]म्बुरुप्रभृतिभि सुर[३]वैणिकैरुपवीण्यमानभक्तजनर[४]क्षणापदानप्रकरणम्, कर्णपूरीकृततमालमञ्जरीम[५]धुमिपेण कटाक्षात्साक्षात्कृपामिव वर्षन्तम , प्रज्वलद्भि परिष्कारपन्नगफणारत्नैर्नूत्नै शरव्र[६]णरिवानुरज्यमानावयवम्, अवतसशशिकलापरिगलित[७]किरणधारापातशीता[८]सहिष्णुतयेव दन्तपटगर्भवर्तिना स्मितेन सूचितहृदयप्रसादम् , भगवन्त महादेवमुद्वीक्ष्य [९]पक्ष्मतटरुहविटपिसमुत्पाटनपटुभि प्रमोदाश्रुपूरैर्नदीमातृकायमा-
शिाखाचद्र आश्वासयितु अवतरद्भि प्राप्नुवद्भि उड़ना नक्षत्राणा निकरैरिव स्थितै सुरतरुकुसुमाना वष अवकीर्यमाण व्याप्यमानम् । जटा भस्म कुशा चाराणि च धरन्तीति तद्धरे ते कैरातेश्वररूपधारिभिरेव चतुभि आम्नायपुरुषै वेदपुरुषै परित पठयमान कीर्त्यमान शतरुद्रीय रुद्राध्याय एव बिरुदप्रबन्ध यस्य तथोक्तम् । सविव समीप यथातथा अम्परे आकाशे अवलम्बमाने अवतरद्भि तुम्वुरु प्रभृति आदि येषा तै सराणा वणिकै वीणाशिल्पै गन्ववे उपवीण्यमानानि वीणाभिर्गीयमानानि भक्ताना जनाना मार्कण्डेयादीना रक्षणात्मक यत् अपदान प्राक्तनचारित्र तस्य प्रकरणानि ‘नाटक च प्रकरणम्' इत्यादिना प्रसिद्ध दशरूपफन्यतमानि यस्य तयोक्तम्। कर्णपूरीकृताया कर्णावतसीकृताया तमाल मञ्जर्या तापिच्छगुच्छस्य मधुन मकरन्दस्य मिषेण साक्षात् मूर्तिभूतामिव स्थिता कृपा कटाक्षात् वर्षन्तम् । प्रज्वलद्भि प्रकाशमानै अत एव नूत्नै शरव्रणैरिव स्थिते परिष्कारपन्नगाना भूषणीभूतसर्पाणा फणासु रत्नै अनुरज्यमाना शोणायमाना. अवयवा यस्य तम् । अवतसशशिकलाया शिरोभूषणचन्द्रखण्डात् परिगलितानां प्रसृताना तया तत्सहृनाशक्त्येवेत्युप्रेक्षा । दन्ताना इति वतिना स्मितेन । तन्मिषेणेत्यर्थ । सूचित ज्ञापित हृदये मनसि प्रसाद अनुग्रह एव नैर्मल्य यस्य तम् । भगवन्त महादेव उद्वीक्ष्य पक्ष्मणोरेव तटयो रुहन्ति जायन्त इति तेषा निमेषाणामेव विटपिना वृक्षाणा समुत्पाटने पटुभि निर्निमेषीकरणसमयैरित्यथ । प्रमोदाश्रुपूरै आनन्दबाष्पप्रवाहै नदीमातृकायमा