पुटमेतत् सुपुष्टितम्
१४
काव्यरत्ने
तत्काम्ययाद्यापि करोति लक्ष्मी-
स्तपोऽम्बुमध्ये कमलासनस्था ॥ १४ ॥
निशाकरस्फेटनिभानि तन्व्या
नखानि पादाङ्गुलिसङ्गतानि ।
जगज्जिगीषोर्मकरध्वजस्य
प्रपेदिरे खेटकभल्लकत्वम् ॥ १५ ॥
स्वर्गापगारक्तसरोरुहाणां
सजातमेतद्द्वयमित्यवैमि।
सुराङ्गनानां कथमन्यथा स्तां
चिराय सेव्यौ चरणौ मृगाक्ष्याः ॥ १६ ॥
सपर्वरम्भासदृशोस्तदूर्वो:
सजङ्घयोरङ्गजकाहला का ।
कियांश्व पञ्चायुधपृष्ठतूणः
कियत्तरौ मन्मथदन्तिदन्तौ ।। १७ ।।
परिस्फुरत्काञ्चनकाञ्चिबन्धं
निबद्धनीवीविलसद्दुकूलम् ।
कलत्रभारं कलिकायुधोऽस्या-
श्चकार वास्त्रं किल चक्रयानम् ॥ १८ ॥
वलित्रयत्रासतरङ्गितेऽस्या
विलग्नसौन्दर्यमहाम्बुराशौ ।
उपर्युदस्तस्तनशैलतर्क्यो
रराज सेतुर्नवरोमराजिः॥ १९ ॥
१. 'यधस्त' क. पाठः.
