कदा कलितखेलनाः करुणायैव काशीपुरे
क[१]लायमुकुलस्विषः शुभकदम्बपूर्वाकुराः ।
पयोधरभरालसाः कविजनेषु ते बन्धुराः
पजेलिमकृपारसा: परिपतन्ति मार्ग दृशोः ॥ ८८ ॥
अशोध्यमचलोद्भवं हृदयनन्दन देहिना-
मनर्घमधिकाञ्चि तत्किमपि रत्नमुद्दयोतते
भनेन समलंकृता जयति शंकराङ्कस्थली
कदास्य मम मानसं व्रजति पेटिकाविभ्रमम् ॥ ८९ ॥
परामृतझराप्लुता जगति नित्यमन्तश्वरी
मृणामपि बहिश्वरी परमसंविदेकात्मिका
महद्भिरपरोक्षिता सततमेव काञ्चीपुरे
ममान्वहमहंमतिर्मनसि भातु माहेश्वरी ॥ ९० ॥
स्वमेव सति चण्डिका त्वमिह देवि चामुण्डिका
त्वमेव परमातृका त्वमपि योगिनीरूपिणी ।
त्वमेव किल शांभवी त्वमपि कामकोटी जया.
त्वमेव विजया त्वयि त्रिजगदम्ब किं ब्रूमहे ॥ ९१ ॥
परे जननि पार्वति प्रणतंपालिनि प्रातिभ-
प्रदात्रि परमेश्वरि त्रिजगदाश्रिते शाश्वति
नियम्बककुटुम्बिनि त्रिपदसङ्गिनि त्रीक्षणे
त्रिशक्तिमयि वीक्षणं मयि निधेहि कामाक्षि ते ॥ ९२ ॥
मनोमधुकरोत्सवं विदधती मनीषाजुषां
स्व[२]यंप्रभववैखरी विपिनवेदिकालम्विनी ।