अकारणसमुद्गमामपनयाशु दूरे रुषं
विवादभरिताशये मयि विधेहि दासे दवाम् ॥ ६९ ॥
अलितचिकुरबन्धं मण्डसंसक्तबाष्पं
विचलदधरविम्बं विश्लथन्मुग्वगात्रम्
शयनमिदमकाण्डे व्यायतश्वासवातं
चकितयति मदीयं चण्डि चेतः प्रकामम् ॥ ७०॥
मुच मानम[१]निदानमिदानीमञ्चिताक्षि हृदि संचिनु मोदम् ।
सिच वामयनुवाभिरवीरं पञ्चसायकहतं जनमेनम् ॥ ७१ ॥
इति विविधतराभिः सान्त्व्यमानापि वाग्भिः
प्रतिबचनमुदश्रुः सा यदा न न्यगादीत् ।
अधिकुचतटमस्याः भातराक्ष्यास्तदासौ
मृदु निजकरपद्मं न्यस्तवानस्तधैर्यम् ॥ ७२ ॥
कितव शठ किमेतन्मा स्पूशेत्यातभाषा
निजकुचयुगमध्यन्यस्तमुत्सार्य हस्तम् ।
तरुणमरुणिताभ्यामश्रुपूर्णान्तराभ्यां
नयनसरसिजाभ्यां वीक्ष्य रूक्ष बभाषे ॥ ७३ ॥
अपसर शठबुद्धे मामकीनाजिकेला-
दलमतिनयवाचा विस्तरैः कृत्रिमस्ते
ऋजुमतिरहमेवं त्वय्युपासडरागा
ध्रुवम[२] वमतिपात्रं हन्त जाता जनानाम् ॥ ७४ ॥
तामेव नूतनां याहि किं मया [३] यातयामया ।
सति सूने दरोत्फुल्ले कस्य वृ[४] न्तश्लथे स्पृहा ॥ ७५ ॥
