सत्वोद्रेकः खभावादिदमखिलमही नश्वरं चेति बोधो
हेतुर्वैराम्यजन्मन्यपि धनतनवस्त्रीवियोगः कदाचित् ।। ४ ।।
काष्ठान्ताबद्धरश्मी शशिदिवसकरावेव निर्माय पात्रे
पुण्यं पापं विविक्तस्तुलयितुमसकृद्धाञ्छतीवेह कोऽपि ।
पुण्यस्य ज्योतिरेतद्विलसति सवितुर्मण्डले दीप्यमानं
चन्द्रस्यान्तर्यदेतन्मलिनमिव परं दृश्यते पायमेतत् ।। ५ ।।
शान्तिः काचित्कुमारी दमयमकुलजा शीवीरैकबन्धुः
पित्रा बोधेन दत्ता सममुपनिषदा मानिनेऽस्मै वराय ।
वीर संतोषमेकं विविधगुरुकुलाधीतनीतिं प्रसूता
ग्रावाणो यस्य याताः कनकपरिणतिंं शालयः शाकपाकाः ॥ ६ ॥
शोकाग्निज्वाललीढे बहुविधविषयनेहपूरे गभीरे
संसारेऽसिन्कटाहे जनवनशकुनीन्मोहजालेन बद्धान् ।
भर्जं भर्जं यदनन्विकटयति मुखं चन्द्रसूर्यच्छलान्त-
र्दृश्येते कालदंष्ट्रे सदुडुपरिकरं कीकसं तत्प्रतीमः ॥ ७
रज्यद्विम्वाधरश्री पिशितसवलितं रोमराजीवरसूत्रं
भ्रुपल्लिक्षेपकालायसंवडिशमिदं तत्कटाक्षोपफर्णि ।
अस्यां संसारनद्यां वितरति कुतुको निर्दयोऽयं कृतान्त-
स्तद्ग्रासालासधारां परिहरत परं म्रातरो लोकमीनाः ॥ ८॥
नापेक्षा भूषणानां भवतु न नितरां चन्दनेनाङ्गराग-
स्तस्यारम्भोऽपि दम्भो वसति तरुणयोः प्रेम चेदेकमन्तः ।
तच्चित्तं विरक्तं यदि वसतिरियं कन्दरा बन्धुवाचः
प्राणायामः सुखेन स्थितिरपि विदितं योगिनामासनं तत् ॥ ९ ॥
कस्मै संचारदीपाः पथि पथि विहिताः खर्गसोपानमार्गे
रम्भे कुम्भं निधाय खशिरसि पुरतः कस्य हृष्टा प्रयासि
तीर्थे तीर्थे तपस्या रविचिरमधुना सोऽधुनेहाभ्युपेत-
स्तावत्क्लेशेन तत्किं कृतमिह नयतो जायते खप्रकाशः ॥ १० ॥
पृष्ठम्:काव्यमाला (त्रयोदशो गुच्छकः).pdf/७१
एतत् पृष्ठम् परिष्कृतम् अस्ति
६५
वैराग्यधनदशतकम् ।