पृष्ठम्:कादम्बरी-काशिनाथ पाण्डुरंग.djvu/207

विकिस्रोतः तः
एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति

अवनमय द्विषता शिरासि । उन्नमय स्वबन्धुवर्गम् । उआभिषेकानन्तर च प्रार०एधवि । परिभ्रमन्विजितामापई तव आईपत्रा सप्त?आईआउआभूषणा पुनीवलजयस्व वसुधरा?_ । अय च त प्रतापमारोपयितुम् । आरूढप्रतापो राजा त्रैलोक्यदर्शीव सिद्धादेशे भवति इत्येतावद ?आएपशशाम । उपशान्तवेचसि शुकनासे चन्द्रापीडस्ताभिरुपदेशवाग्भिः प्रक्षम्लित आन्मीलित इव स्वच्छीकृत इव निर्मृष्ट इव अभिषिक्त इव अभिलिप्त इव अलकृत आवित्रीकृत इव उद्भासित इव प्रीतहृदणे मुहूर्तं स्थित्वा स्वभवनमाजगाम । आः कतिपयदिवसापाआमे च राजा स्वयमु?ईक्षप्तमङ्गलकलशः सहशुकनासेन पु?येऽहनि पु आसपाआईदताशेषराआयाभिषेकमङ्गलमनेकनरपतिसहस्रपीरवृतः रार्वेभ्यस्तीर्थेभ्यः सर्वाभ्यो यः सवभ्यश्च सागरभ्यः समाहृतेन सर्वौपाआधा भिः सर्वफलैः सर्वमृ?ईः सर्वरत्नैश्च र्पारगृही न्दबाष्पजलमिश्रेण मन्त्रपूतेन वाआईरणा सुतमभिग्षिएच । अभिषेकसलिलार्द्रदेह च त लतव यातां धुरं राज्यभारमुद्वहोद्वहन कुरु उआवेति । द्विपता श?ऋणां ?ईआरांस्युत्तमाङ्गान्य?आनमय नभ्राआईण स्ववेधुवर्डा स्वजनरामुदायमुन्नमयोर्ध्वाकुरु । उआभीति । उआआईभषेकानतर य्पावरा?आआआईआआषेकादनु । ओति । प्रारोधः प्रस्तुतो ?ईआगीवजयो येन राः पीप्रमाप्रतई?ईशं ?ईशं ?ईशंप्रत्तई गच्छंस्तव आईपत्रा च केन त्त्वईजितामीप स्वायर्त्ताकृतामीप सप्तर्द्वापभूषणां राप्तसां?याका र्द्वा?आ जम्बूप्रभृतयो भूषणं यस्याएव ग्सुधरा पुनीद्वर्तायवार त्त्वईजयस्व स्वायर्त्ताकुरु । ?आमिति । आप्रताप कोशदण्?जं तेज आरोपीयतु ल द कतु? ते तवाय कालः रामयः । रामागत इत्तई शेषः । तस्य फलं प्रदर्रायन्नाहारूढोत । ?ंआआरूढो पदः प्रतापो यस्यैवंभूतो राजा त्रेलोक्यदर्राआंव योर्गाव आईआद्धो ?ईआपन्न आदेश आज्ञा यस्य स तथा आत्र र्स्यीप त्सईद्धादेशो भवतई । याग्व वदतई ततथव भवर्तात्यथस् ः । इतीत्तई । इति ?गईरामाप्तावैंतावेमात्रम आआएक्त्वोपशशाम त्त्वईरतवाग्व्यापारो वभूएव । उगे?ई । उपशान्तवचस्युपातवाग्व्यापारे तस्मिञ्शुक आत्तई चन्द्रार्पाडस्ताआईभः पूवां०त्त्क्ताभिरुपदेशवाग्भिः शिक्षावचनैः प्रक्षा?ईत इव र्धात इव उएर्माआईलत इब त इव स्वचर्कृत इव स्वच्छता प्राआईपत इव आनईर्मृष्ट इव माआर्णाकृत इब अमिआषईक्त इब स्नपित इब आप्त इव प्र?प्ति इव उआलंकृत इव भूआईषत इव पत्त्वईर्त्राकृत इव आगवर्नाकृत इव उद्भाआईआत इबोद्दीआईपत ?आईतेति । र्प्रातं संतुष्टं हृदयं चतो यर्ख्यबंभूएतो मुहूता घटिकाद्वयं आस्थत्वाब?आआनं कृत्रा स्वभवनं ग्राजगामाययो । । इति । ततस्तदन»तरं कस्तईपय?ईवसापगमे क्तईयद्वासरातिक्रमे च राजा नृपः ?तं पनयं वा आलेनाआभईपिगेन स्नपयांन्ग्कार । राजानं त्त्वईशिनष्टिस्वयमिआपत । स्वयमात्मनोत्क्षिप्त ऊर्ध्व र्नातो षभधानः कलशो येन रा तथा शुकनासेन मन्त्रिणा राह पुण्यऽहनई आग्त्त्वत्रे वासरे । ?त त्त्वईशेषयन्नाह आसेति । पुरोधसा पुरोहतेन संपा?र्तं षीईहतमशेषं समग्रं राज्याभिएआषेकलक्षणं मङ्गलं यस्य स तम् । आवईशिनीष्ट अनेकेति । अनेके भिन्नान्निदेशोद्भश ये नरपतयो राजानस्तेषां राहरुआं तेन ?र्गरवृतः