<oem> व दिशं जेतुं गच्छामोऽन्याश्च तत्क्रमात् । इत्थं वत्सेश्वरस्यैतां साधयामोऽखिलां भुवम् ॥ २६
गेषु चास्मासु पृथिवीमेष भूपतिः। प्राप्नुयादेव पूर्व हि दिव्या वागेवमब्रवीत् ॥ २७
मन्त्रिवृषभाद्वचो यौगन्धरायणात्। साहसं चैतदाशङ्कय रुमण्वांस्तमभाषत ॥ २८
पद्मावतीहेतोः क्रियमाणः कदाचन । दोषायास्माकमेव स्यात्तथा ह्यत्र कथां श्रुणु ॥ २९
कन्दिका नाम नगरी जाह्नवीतटे । तस्यां मौनव्रतः कश्चिदासीत्प्रव्राजकः पुरा ॥ ३०
भैक्षाशनोऽनेकपरित्रापरिवारितः । आस्त देवकुलस्यान्तर्मठिकायां कृतस्थितिः ॥ ३१
जातु भिक्षार्थमेकस्य वणिजो गृहे । स ददर्श शुभां कन्यां भिक्षामादाय निर्गताम् ॥ ३२
इतरूपां तां स कामवशगः शठः । हा हा कष्टमिति स्माह वणिजस्तस्य शृण्वतः ॥ ३३
क्षश्च ततो जगाम निलयं निजम् । ततस्तं स बणिग्गत्वा रहः पप्रच्छ विस्मयात् ॥ ३४
मकस्मात्त्वं मौनं त्यक्त्वोक्तवानिति । तच्छुत्वा वणिजं तं च परित्राडेवमब्रवीत् ॥ ३५
- कन्या ते विवाहोऽस्या यदा भवेत् । तदा ससुतद्रस्य क्षयः स्यात्तव निश्चितम्॥ ३६
क्ष्य दुःखं मे जातं भक्तो हि मे भवान् । तेनैवमुक्तवानस्मि त्यक्त्वा मौनं भवत्कृते ॥ ३७
न्यका नक्तं मजूषायां निवेशिता । उपरि न्यस्तदीपायां गङ्गायां क्षिप्यतां त्वर ॥ ३८
तिपयैतद्गत्वा सोऽथ वणिग्भयात् । नक्तं चक्रे तथा सर्वे निर्विमर्शा हि भीरवः ॥ ३९
ऽपि तत्कालमुवाचानुचरान्निजान् । गङ्गां गच्छत तत्रान्तर्वहन्तीं यां च पश्यथ ॥ ४०
| मझुषां गुप्तमानयतेह ताम् । उद्धाटनीया न च सा श्रुतेऽप्यन्तर्धनाविति ॥ ४१
गता यावद्भङ्गां न प्राप्नुवन्ति ते । राजपुत्रः किमप्येकस्तावत्तस्यामवातरत् ॥ ४२
बाणिजा क्षिप्तां मजूषां वीक्ष्य दीपतः । भृत्यैरानाय्य सहसा कौतुकादुद्घाटयत् ॥ ४३
तः कन्यां तां हृद्योन्मादकारिणीम्। उपयेमे च गन्धर्वविधिना तां च तत्क्षणम् ॥ ४४
च गङ्गायां तथैवोर्वस्थदीपिकाम् । कृत्वा तत्याज निःक्षिप्य घोरं वानरमन्तरे ॥ ४५
मन्संप्राप्तकन्यारत्ने नृपात्मजे । आययुस्तस्य चिन्वन्तः शिष्याः प्रव्राजकस्य ते ॥ ४६
च मयूष गृहीत्वा तस्य चान्तिकम् । निन्युः प्रव्राजकस्यैनां सोऽथ हृष्टो जगाद तान् ॥ ४७
धये सत्रमादायैतामिहोपरि । अधस्तूष्णीं च युष्माभिः शयितव्यमिमां निशाम् ॥ ४८
तां स मजूषामारोप्य मठिकोपरि । स परिव्राद्विवृतवान्वाणिजन्याभिलाषुकः ॥ ४९
। निर्गत्य वानरो भीषणाकृतिः । तमभ्यधावत्स्वकृतो मूर्तिमानिव दुर्नयः ॥ ५०
शनैर्नासां नखैः कण च तक्षणम् । चिच्छेद पापस्य कपिनिग्रहज्ञ इव क्षुधा ॥५१
म स ततः परिव्राडवतीर्णवान् । यत्नस्तम्भितहासाश्च शिष्यास्तं ददृशुस्तदा ॥ ५२
व तत्सर्वं जहास सकलो जनः । ननन्द स वणिक्सा च तत्सुता प्राप्तसत्पतिः ॥ ५३
में हास्यत्वं गतः प्रव्राजकस्तथा । व्याजप्रयोगस्यासिद्धौ वयं गच्छेम जातुचित् । ॥ ५४
विरहो राज्ञो वासवदत्तया । एवं रुमण्वतोक्तः सन्नाह यौगन्धरायणः ॥ ५५
सिद्धिः स्यादनुद्योगे च निश्चितम् । राजनि व्यसनिन्येतन्नश्येदपि यथास्थितम् ॥ ५६
त्रेताख्यातिरस्माकं चान्यथा भवेत् । स्वामिसंभावनायाश्च भवेम व्यभिचारिणः ॥ ५७
राज्ञो हि प्रज्ञोपकरणं मता । सचिवः को भवेत्तेषां कृते वाप्यथवाछुते ॥ ५८
सेठंस्तु तत्पशैवार्थसाधनम् । त एव चेन्निरुत्साहः श्रियो दत्तो जलाञ्जलिः ॥ ५९
भूश्चण्डमहासेनाद्विशङ्कसे । स सपुत्रश्च देवी च वचः कुरुत एव मे ॥ ६०
धीराणां धुर्यं यौगन्धरायणम् । प्रमादशङ्किहृदयो रुमण्वान्पुनरब्रवीत् ॥ ६१
योगाय सविवेकोऽपि बाध्यते । किं पुनर्बत्सराजोऽयमत्र चैतां कथां श्रुणु ॥ ६२
स्रयो राजा मतिमतां वरः । आवस्तीति पुरी तस्य राजधानी बभूव च ' ॥ ६३
मभवद्वणिगेको महाधनः । तस्योपद्यतानन्यसदृशी दुहिता किल ॥ ६४
</poem>
