वराहसंहितायाम् ।
भौमं चिरस्थिरभवं तच्छान्तिभिराहतं शममुपैति ।
नाभसमुपैति मृदुतां क्षरति न दिव्यं वदन्त्येके ॥
तथा च काश्यपः ।
भौमं शान्तिहतं नाशमुपगच्छति मर्दितुम् ।
नाभसं न शमं याति दिव्यमुत्पातदर्शनम् ॥
बार्हस्पत्ये तु।
तत्र भोमान्यरिष्टानि व्यावर्त्तन्ते प्रजागुणैः ।
सप्तरात्रात् पराहाद्वा वर्जयन्त्यप्यवर्षणात् ॥
व्रतहोमोपवासैश्च दानैः स्वस्त्ययनैस्तथा ।
अन्तरिक्षाण्यरिष्टानि व्यावर्त्तन्ते कथं चन ॥
अव्यावर्त्तान्यरिष्टानि दिव्यान्याहुर्मनीषिणः ।
बह्वन्नदक्षिणादानैर्महाहोमान् प्रयोजयेत् ॥
प्रशस्तानि च कुर्वीत देवब्राह्मणपूजनम् ।
हिरण्यानां विसर्गाश्च कर्त्तव्या ब्राह्मणेष्वथ ॥
गोदोहश्च शमं याति दिव्योऽपीति मनीषिणः ।
गोदोहश्च शिवाय तनभूमौ कर्त्तव्यः ।
तथा च गार्गीयवराहसंहितयोः ।
दिव्यमपि शममुपैति प्रभूतकनकान्नगोमहीदानैः ।
रुद्रायतने भूमौ गोदोहात् कोटिहोमाच्च ।।
भार्गवीये तु ।
सावित्र्या लक्षहोमं तु भौमेऽरिष्टे विशारदाः ।
कुर्युर्दैवं न दानं च विप्रेभ्यो यस्य यत् प्रियम् ।।
गोभमिकाञ्चनाश्वानां रत्नानां धान्यवाससाम् ।
स्थानां वारणानां च प्रदानं कामतः परम् ॥
तुष्येयुर्येन वा विप्राः सम्भवो यस्य यस्य हि । 
