चारुदत्तः---( परिक्रम्याग्रतोऽवलोक्य च)
|
शु1ष्कवृक्षस्थितो ध्वाङ्क्ष आदित्याभिमुखस्तथा । |
(पुनरन्यतोऽवलोक्य ) अये ! कथमयं सर्पः ?।।
|
मयि विनिहितदृष्टिर्भिन्न2नेनीलाञ्जनाभः |
अपि च, इदम् ।
|
स्खलति चरण भूमौ न्यस्तं न चाईतमा मही |
सर्वथा देवताः स्वस्ति करिष्यन्ति ।।
शोधनकः---एदु एदु अज्जो । इमं अधिअरणमंडवं पविसदु अज्जो । [ एवेत्वार्यः । इममधिकरणमण्डपं प्रविशत्वार्यः ।]
चारुदत्तः--(प्रविश्य, समन्तादवलोक्य ) अहो, अधिकरणमण्डपस्य परा श्रीः । इह हि ।
|
चिन्तासक्तनिमग्नमन्त्रिसलिलं दूतोर्मिशङ्काकुलं |
शुष्केति ॥ ११ ॥ मयीति ॥ १२ ॥ स्खलतीति । आर्द्रतमायां हि भुवि चरणस्खलनं युज्यते ॥ १३ ॥ जृम्भितो दीर्घात्मातोऽतिस्थल (१) ॥ चिन्तासक्ते [ ति ] चिन्तामार्गे निमग्ना एव मन्त्रिणः सलिलानि यत्र । टिप्प०...-1 पूर्वार्धे शुष्कवृक्षस्थितः काकः पूर्वाभिमुखो रौति इत्येकोऽयमपशकुनः, अपरश्चापरार्धे वामनेत्रस्फुरणमिति । 2 कज्जलराशिर्मध्येऽधिकनील इत्यर्थः । नीलाञ्जनं कज्जलम् । तथा चायं यः सर्पो मे मार्गमाक्रम्य सुप्तः स मय्यभिपततीत्यन्वयः । जिमिती वक्रिताध्माता च कुक्षिर्य॑स्य तथाविधः ।।
