शर्विलकः–साधु प्रिये ! साधु; अस्मच्चित्तसदृशमभिहितम् । ( चेटमुद्दिश्य ) भद्र ! जानीषे रेभिलस्य सार्थवाहस्यो[१]दवसितम् ? ।
चेटः--अध इं । [ अथ किम् । ]
शर्विलकः–तत्र प्रापय प्रियाम् ।
चेटः–जं अज्जो आणवेदि। [यदार्य आज्ञापयति ।]
मदनिका-जधा अज्जउत्तो भणादि, अप्पमत्तेण दाव अज्जउत्तेण होदव्वं । [ यथार्यपुत्रो भणति, अप्रमत्तेने तावदार्यपुत्रेण भवितव्यम्।]
( इति निष्क्रान्तः)
शर्विलकः--अहमिदानीं
ज्ञातीन्विटान् स्वभुजविक्रमलब्धवर्णान् |
अपि च,-
प्रियसुहृदमकारणे गृहीतं |
( इति निष्क्रान्तः)
( प्रविश्य )
चेटः–अज्जए ! दिट्ठिआ वड्ढसि । अज्जजारुदत्तस्स सआसादो बम्हणो आअदो । [आर्ये ! दिष्ट्या वर्धसे । आर्यचारुदत्तस्य सकाशाद्ब्राह्मण आगतः ।]
गृहम् ॥ ज्ञातीनिति ॥ २६ ॥ प्रियेति ॥ २७ ॥ बन्धुलेन ।